Οι Πλάκες των Δολοφονιών

April 22, 2020, 2:30 am

≫ Next: Το πρώτο ξενοδοχείο που χρησιμοποίησε το ράδιο σε σπα

≪ Previous: Η σημαία που σηματοδοτεί την αρχή του Περιβαλλοντικού Κινήματος στην δεκαετία του 1970

$

0

0

Η πλάκα για τον William Wood στο Ντερμπισάιρ. Ο William δολοφονήθηκε από τρεις άντρες για 100 λίρες το 1823

Το Ardwell House East Lodge βρίσκεται στην νότια Σκοτία, εκεί που κατά τον 18ο αιώνα βρισκόταν το Ardwell House and Garden, ένα μικρό εξοχικό με θέα στον Luce Bay. Διαφημίζεται ως "την τέλεια ρομαντική απόδραση για τα ζευγάρια", κάτι που ισχύει. Αυτό όμως μέχρι να περιπλανηθεί κανείς στο δάσος που το περιβάλλει και πέσει πάνω σε μια πολυκαιρισμένη πλάκα με μια λέξη χαραγμένη πάνω της: ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ.



Αυτή η πλάκα είναι ένα μνημείο, μια από τις πολλές "Πλάκες Δολοφονιών"που ανεγέρθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο κατά τη δεκαετία του 1800 για να σηματοδοτήσουν σημεία όπου διαπράχθηκαν βίαια εγκλήματα που συγκλόνισαν την κοινότητα. Οι πλάκες στήνονταν προς τιμή του θύματος, αλλά και για να προειδοποιούν τους πιθανούς εγκληματίες για τις συνέπειες φρικιαστικών πράξεων.

Η πλάκα στο St Catwgs, Ουαλία

Η δολοφονία του Laird (λόρδου) του κάστρου Clanyard στα μέσα του 16ου αιώνα θα πρέπει να ήταν φρικτός, γιατί όποιος τρεις αιώνες αργότερα έστησε την πλάκα στο Ardwell, πίστευε ότι η επιγραφή ήταν αρκετή γι'αυτήν τη διαβόητη δολοφονία. Άλλες ανάλογες πλάκες έχουν περισσότερες πληροφορίες.

Μια τέτοια πλάκα στο νεκροταφείο της εκκλησίας του St Catwg στο Cadoxton της Ουαλίας φέρει μια περιγραφή του εγκλήματος και ακολουθείται από μια κατάρα:

Η πλάκα αυτή ανεγέρθηκε πάνω από το σώμα της Margaret Williams ηλικίας 26 ετών, από το Carmarthenshire, που ζούσε σε αυτήν την κοινότητα, που βρέθηκε νεκρή με σημάδια βίας πάνω της σε ένα χαντάκι στο βάλτο κάτω από αυτή την εκκλησία το πρωί της Κυριακής της 14ης Ιουλίου του 1822.

Αν και ο αδίστακτος δολοφόνος διέφυγε, ο Θεός έθεσε το σημάδι του επάνω του, είτε για τώρα, είτε για την αιωνιότητα, και η κραυγή του αίματος θα τον ακολουθεί σίγουρα σε μια βέβαιη και τρομερή δίκαιη κρίση.

Η πλάκα της Margaret Williams

Οι εφημερίδες της εποχής ανέφεραν ότι η Williams εργαζόταν ως υπηρέτρια ενός ντόπιου αγρότη, όταν έμεινε έγκυος από τον γιο του αγρότη, όπως υποστήριξε η ίδια. Δέκα εβδομάδες μετά από την αποκάλυψη του ονόματος του πατέρα, η Williams βρέθηκε στραγγαλισμένη και πνιγμένη στους βάλτους κοντά στην πόλη. Φυσικά, φαινόταν ότι ένοχος ήταν ο γιος του αγρότη, αλλά επειδή δεν υπήρχαν ισχυρές ενδείξεις ή μάρτυρες, ο ύποπτος αφέθηκε ελεύθερος. Η κοινότητα εξοργίστηκε με την ετυμηγορία, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Ένα χρόνο μετά από το θάνατο, ανεγέρθηκε μια πλάκα πάνω από τον τάφο της. Ο επιτάφιος γράφτηκε από έναν ντόπιο Κουακέρο και γνωστό ρήτορα.

Η πλάκα στο Cadoxton, όπως εκείνη στο Ardwell, είναι η μοναδική στην Ουαλία και στην Σκοτία, αντίστοιχα. Όμως, υπάρχουν πολλές στην Αγγλία.

Η δολοφονία της Bessie Shepherd από τον Charles Rotherham είναι ακόμη μια διάσημη ιστορία στην αγγλική κομητεία Νοτινχαμσάιρ που μνημονεύετε σε πλάκα. Στις 7 Ιουλίου του 1817, η 17χρονη Elizabeth "Bessie" Sheppard επέστρεφε στο σπίτι της έπειτα από ένα ταξίδι που είχε κάνει για να υποβάλει αίτηση για δουλειά. Τότε δέχτηκε επίθεση από τον Charles Rotherham, έναν 30χρονο βετεράνο των Ναπολεόντειων Πολέμων από το Σέφιλντ. Ο Rotherham την χτύπησε μέχρι θανάτου, έκλεψε τα παπούτσια και την ομπρέλα και έριξε το σώμα της σε ένα χαντάκι, όπου το βρήκε ένας λατόμος την επόμενη μέρα. Ο Rotherham είχε πουλήσει τα παπούτσια της Bessie και συνελήφθη. Ομολόγησε το έγκλημα και έδειξε στον αστυνόμο το ξύλο που είχε χρησιμοποιήσει για να σκοτώσει την Bessie και κρεμάστηκε για το έγκλημά του. Οι ντόπιοι μάζεψαν χρήματα για μια πέτρινη πλάκα, η οποία τοποθετήθηκε στην περιοχή όπου συνέβη η δολοφονία.

Η πλάκα για την Elizabeth Sheppard

Ενώ οι περισσότερες πλάκες έχουν ανεγερθεί από οργή για το έγκλημα και στη μνήμη του θύματος, υπάρχει μια στην κομητεία Ουόρουικσαιρ η οποία προσπαθεί να ρίξει την ευθύνη στο θύμα, επειδή "πήγε χωρίς ασφάλεια σε μια περιοχή διασκέδασης, χωρίς κατάλληλη προστασία". Η ιστορία πίσω από το θάνατο και τη δίκη της Mary Ashford έχει σημασία για τη νομική ιστορία της Βρετανίας. Η 20χρονη οικονόμος Ashford είχε πάει σε έναν χορό στο Erdington του Μπέρμιγχαμ, με την φίλη της Hannah Cox, η οποία σχεδίαζε να μείνει εκεί τη νύχτα, πριν επιστρέψει εκεί που δούλευε σε ένα γειτονικό χωριό. Στον χορό, γνώρισε τον Abraham Thornton και τους είδαν να περνάνε χρόνο μαζί. Για να ξεφύγει από την φίλης και να περάσει περισσότερο χρόνο με τον Thornton, η Mary είπε στη Hannah ότι θα περνούσε τη νύχτα στο σπίτι των παππούδων της. Ο Thornton και η Mary έφυγαν μαζί μετά από τον χορό. Η Mary επέστρεψε στο σπίτι της Hannah στις 4 το πρωί, άλλαξε ρούχα και ξεκίνησε για το σπίτι. Δύο ώρες αργότερα, βρέθηκε πνιγμένη σε έναν λάκκο στα χωράφια. Η εξέταση έδειξε ότι είχε βιαστεί. Ο Thornton συνελήφθη και δικάστηκε, αλλά αρκετοί μάρτυρες τον τοποθετούσαν σε άλλο μέρος τη στιγμή του θανάτου της Mary και αθωώθηκε. Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εκεί. Ο αδελφός της Mary, William, κατέθεσε "έφεση για δολοφονία"εναντίον του Thornton. Ο Thornton συνελήφθη ξανά και δικάστηκε για δεύτερη φορά. Και τότε έπαιξε ατού του. Ο Thornton ισχυρίστηκε το δικαίωμα της δίκης σε μάχη, έναν αρχαίο νόμο που δεν είχε καταργηθεί ποτέ από το Κοινοβούλιο. Σύμφωνα με αυτόν τον νόμο, οι δύο αντίδικοι έπρεπε να συναντηθούν και να παλέψουν μέχρι θανάτου. Ο Ashford, ο οποίος ήταν αδύναμος και μικρότερος από τον Thornton, απέρριψε τη μάχη και ο Thornton αθωώθηκε. Η υπόθεση "Ashford v. Thornton"τράβηξε μεγάλη προσοχή και λίγα χρόνια αργότερα, τόσο το "Στοίχημα της Μάχης", όσο και η "Ένσταση για Δολοφονία"αφαιρέθηκαν από το αγγλικό δίκαιο. Η δολοφονία της Mary Ashford ήταν επίσης μια ευκαιρία για τους ηθικούς να προειδοποιήσουν τις νεαρές γυναίκες. Η πλάκα της είναι ένα παράδειγμα της κατηγορίας εναντίον του θύματος.

Ως προειδοποίηση για τη γυναικεία αγνότητα και ένα ταπεινό μνημείο της γυναικείας παρθενίας: αυτή η πλάκα σηματοδοτεί τον τάφο της ΜΑRY ASHFORD, η οποία, κατά το εικοστό έτος της ηλικίας της, έχοντας πάει χωρίς ασφάλεια σε χώρο διασκέδασης χωρίς σωστή προστασία, βιάστηκε βάναυσα και δολοφονήθηκε στις 27 Μαΐου του 1817.

Άξια αναφοράς είναι η πλάκα για τον Nicholas Carter, έναν 55χρονο αγρότη από μια κοινότητα της κομητείας Γιορκσάιρ, ο οποίος δολοφονήθηκε από έναν εργάτη καθώς έφευγε από την αγορά. Ο δολοφόνος συνελήφθη και έγινε ο τελευταίος άντρας που κρεμάστηκε στο Γιόρκ. Μια πλάκα ανεγέρθηκε στον τόπο της δολοφονίας, με ένα πολύ απλό μήνυμα μαζί με την ημερομηνία του θανάτου, την 19η Μαΐου του 1826. "ΜΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙΣ". Η πλάκα καταστράφηκε τον Ιανουάριο του 2018 όταν ένα αυτοκίνητο έπεσε πάνω της.

Penrice Murder Stone, Penrice Churchyard

από: amusing planet

---

Το πρώτο ξενοδοχείο που χρησιμοποίησε το ράδιο σε σπα

April 23, 2020, 2:00 am

≫ Next: Μέσα στην εγκαταλελειμμένη αμερικάνικη φυλακή Eastern State Penitentiary

≪ Previous: Οι Πλάκες των Δολοφονιών

$

0

0

Το μέρος αποτελεί την ιστορική γενέτειρα της ραδιολουτροθεραπείας.



Το αριστοκρατικό ξενοδοχείο Radium Palace κοσμεί την είσοδο της τσεχικής πόλης Jáchymov, μιας μικρής πόλης με πλούσια ιστορία στις εξορύξεις από τα μέσα του 16ου αιώνα. Τα ορυχεία, κυρίως σιδήρου και ασημιού, έφθασαν στο απόγειο της παραγωγικότητάς τους στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν η πόλη ανήκε στην Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία. Τα απόβλητά τους είχαν μια περίεργη ιδιότητα, η οποία βοήθησε τους χημικούς και τους φυσικούς σε άλλα μέρη της Ευρώπης να κάνουν εξαιρετικές ανακαλύψεις.

Αφότου ο Γερμανός χημικός Μάρτιν Χάινριχ Κλάπροτ (Martin Heinrich Klaproth) ανακάλυψε το ουράνιο, μελετώντας το 1789 το ορυκτό πισσουρανίτη από απόβλητα εξόρυξης αργύρου, οι φθορίζουσες ιδιότητές του χρησιμοποιήθηκαν στην βιομηχανία των χρωμάτων. Σύντομα, έγιναν γνωστές και οι ιατρικές ιδιότητες του ραδίου και έτσι εμφανίστηκε μια ακμάζουσα ιατρική αγορά ραδιοθεραπειών.

Η πόλη, που τότε ήταν γνωστή ως Joachimsthal, έγινε ένα από τα επίκεντρα αυτής της βιοϊατρικής τάσης και το Hotel Radium Palace, το οποίο χτίστηκε το 1912 και αντικατέστησε ένα μικρότερο σπα, έγινε το πρώτο σπα ραδίου στον κόσμο. Το ξενοδοχείο θεωρείται η γενέτειρα της ραδιολουτροθεραπείας, η οποία οδήγησε σε έναν αγώνα μεταξύ των σπα για τα πιο ραδιενεργά νερά.

Αρκετά ιδιωτικά ιατρικά γραφεία, νοσοκομεία, σπα και σαλόνια ομορφιάς προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την θεραπευτική δύναμη των ραδιενεργών στοιχείων. Αργότερα, το ευγενές αέριο ραδόνιο, το οποίο εμφανίζεται φυσικά στις τοπικές ιαματικές πηγές, διατέθηκε στην αγορά ως θεραπεία και εφαρμόστηκε στο λουτρό και στην κατάποση ως ιατρική θεραπεία. Το 1925, όταν η βιομηχανία των σπα είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της και έγινε τόπος μαζικού ιατρικού τουρισμού, επισκέφθηκε την πόλη η Μαρί Κιουρί.

Μετά από τον Β'Παγκόσμιο Πόλεμο, τα σπα ραδίου και οι βιομηχανίες χρωμάτων της πόλης κατέρρευσαν και ξεκίνησε ένα σκοτεινό κεφάλαιο στην ιστορία της πόλης. Τότε ήταν που δημιουργήθηκαν κομμουνιστικά στρατόπεδα εργασίας όπου, στα ορυχεία, εργάζονταν κρατούμενοι. Το Radium Palace ανακαινίστηκε και άνοιξε ξανά στη δεκαετία του 1990 και σήμερα είναι ανοιχτό για τους επισκέπτες.

Το ξενοδοχείο λειτουργεί μέχρι και σήμερα και προσφέρει παραδοσιακές θεραπείες ραδίου και θεραπείες σπα, οι οποίες όμως είναι στα σύγχρονα αυστηρά μέγιστα επιτρεπόμενα επίπεδα δόσεων ακτινοβολίας. Οι θεραπείες ραδίου απαιτούν ιατρική συνταγή από τον ιατρό του σπα, ενώ οι παραδοσιακές θεραπείες σπα δεν απαιτούν συνταγή γιατρού.

Η πόλη δεν ενέχει σοβαρό κίνδυνο ακτινοβολίας.

από: atlas obscura

Μέσα στην εγκαταλελειμμένη αμερικάνικη φυλακή Eastern State Penitentiary

April 23, 2020, 2:30 am

≫ Next: Το "Μνημείο του Τρίτου Αγγέλου"στο Τσερνόμπιλ

≪ Previous: Το πρώτο ξενοδοχείο που χρησιμοποίησε το ράδιο σε σπα

$

0

0

Όταν χτίστηκε το 1821, η Eastern State Penitentiary ήταν το μέλλον της μεταρρύθμισης των φυλακών. Σήμερα, το φρούριο σαπίζει.



Από το 1829 ως το 1971, η Eastern State Penitentiary λειτουργούσε ως μία από τις πιο διάσημες και πιο ακριβές φυλακές στην ιστορία. Εκεί φυλακίστηκαν εγκληματίες όπως ο Αλ "Σημαδεμένος"Καπόνε και ο ληστής τραπεζών Ουίλι Σάτον.

Όμως, η φυλακή δεν ήταν γνωστή μόνο για τους πανύψηλους πυργίσκους και το βιογραφικό των κρατουμένων της. Ήταν γνωστή επειδή υποτίθεται ότι ήταν η πρώτη αληθινή φυλακή που ενέπνευσε την μεταμέλεια στους εγκληματίες.

Δυστυχώς, απείχε πολύ απ'αυτό.

Οι φρουροί επινόησαν δικές τους, "μεσαιωνικές"πρακτικές, όπως οι "τρελές καρέκλες"και το σιδερένιο φίμωτρο, και η φυλακή που σχεδιάστηκε για να εμπνεύσει την εξιλέωση, προκάλεσε τρέλα. Τα κελιά, που είχαν κατασκευαστεί για ένα άτομο, γέμισαν με πολλούς κρατούμενους και ο υπερπληθυσμός υποβάθμισε και άλλο την φυλακή.

Περιττό να αναφερθεί, η Eastern State Penitentiary μετατράπηκε σε μια απαράδεκτη αποτυχία.

Η Eastern State Penitentiary είναι ένα θαύμα σχεδιασμού

Μια λιθογραφία από το 1855 ενός από τα κτήρια της φυλακής που θα λειτουργούσε ως μοντέλο για πολλές μελλοντικές φυλακές

Πριν από την Αμερικανική Επανάσταση, τα εγκλήματα στις αποικίες τιμωρούνταν με πρόστιμα ή με φυσικά μέσα, συχνά δημοσίως. Πρόχειρες φυλακές υπήρχαν μόνο για εγκληματίες οι οποίοι περίμεναν να δικαστούν.

Αλλά την δεκαετία του 1780, μια ομάδα διανοούμενων, μεταξύ τους οι Βενιαμίν Φραγκλίνος και Δρ. Μπέντζαμιν Ρας, συναντήθηκαν για να συζητήσουν έναν νέο και καλύτερο τρόπο αντιμετώπισης των εγκληματιών. Σκέφτηκαν ιδέες όπως το να κλείνουν τους κρατούμενους στην απομόνωση, ώστε να μπορούν να διαλογίζονται τα εγκλήματά τους και να μετανοούν. Μέχρι να αρχίσει η κατασκευή της Eastern State Penitentiary το 1822, πειραματίζονταν με αυτή την ιδέα στην Walnut Street Jail της Φιλαδέλφεια.

Ο αρχιτέκτονας John Haviland σχεδίασε την καινοτόμο διάταξή της. Αποτελούνταν από επτά πτέρυγες ξεχωριστών κυψελών που διακλαδώνονταν προς τα έξω από έναν κεντρικό κόμβο, όπως ένας τροχός άμαξας. Το εξωτερικό έμοιαζε με νεογοτθικό κάστρο, με επιβλητική πρόσοψη και πύργους. Κάθε κομμάτι του έγινε με σκοπό να εμπνεύσει τον διαλογισμό και τις τύψεις. Ήταν η πρώτη φυλακή που ανέπτυξε την απομόνωση ως μέσο προβληματισμού. Τα κελιά είχαν θολωτές οροφές, με έναν φεγγίτη, που συμβόλιζε τη συνεχή παρουσία του φωτός από τον ουρανό. Κάθε κελί είχε μια Βίβλο. Το σχέδιο άντλησε έμπνευση από ένα μοναστήρι, αλλά με μεσαιωνική πρόσοψη. Οι κρατούμενοι περνούσαν μέχρι και 23 ώρες σε πλήρη απομόνωση, εκτός από τους φρουρούς και τους επιβλέποντες. Οι φυλακισμένοι δεν έπρεπε να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.

Όταν άνοιξε το 1829, αποδείχθηκε ότι ήταν ένα θαύμα σχεδιασμού. Έχει κεντρική θέρμανση και τρεχούμενο νερό σε κάθε κελί. Κατά ειρωνικό τρόπο, τέτοιες πολυτέλειες δεν υπάρχουν στον Λευκό Οίκο του Προέδρου Άντριου Τζάκσον.

Σημαντικά γεγονότα

Ο πρώτος κρατούμενος της φυλακής ήταν ένας γεωργός που καταδικάστηκε για κλοπή, ο Charles Williams. Οι φρουροί τον συνόδευαν μέσα στο κτήριο με κουκούλα στο κεφάλι του, κάτι που έγινε συχνή πρακτική για δύο λόγους: την προστασία της ανωνυμίας και το να εμποδίσει την διαφυγή καθώς δεν μπορούσε να δει τη διάταξη της φυλακής.

Όμως, το 1833, τέσσερα χρόνια αφότου άνοιξε, ένα δημόσιο σκάνδαλο συγκλόνισε την φυλακή. Εκείνη την χρονιά πέθανε ένας κρατούμενος ονόματι Mathias Maccumsey. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι φύλακες τον είχαν υποβάλει στο "σιδερένιο φίμωτρο", μια συσκευή βασανιστηρίων που εμπόδιζε την ομιλία.

Ωστόσο, το φίμωτρο δεν ήταν η μοναδική μορφή βασανιστηρίων που χρησιμοποιούσαν οι φρουροί. Οι κρατούμενοι βυθίζονταν σε παγωμένο νερό, και στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια της νύχτας, τους κρεμούσαν σε έναν τοίχο. Αυτό ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές τους χειμερινούς μήνες, καθώς το δέρμα του κρατούμενου έπιανε πάγο πριν το πρωί. Επίσης, οι φρουροί έδεναν τους κρατούμενους σε "τρελές καρέκλες". Οι κρατούμενοι δένονταν τόσο σφιχτά που ήταν αδύνατη η παραμικρή κίνηση. Έμεναν εκεί για αρκετές μέρες, χωρίς φαγητό και κακή κυκλοφορία του αίματος, κάτι που τους οδηγούσε στην τρέλα.

Κατά τη διάρκεια της χρήσης της, η φυλακή κατέρρευσε λόγω υπερπληθυσμού. Μέχρι τη δεκαετία του 1850, είχε εγκαταλειφθεί εντελώς η ιδέα της απομόνωσης και από τη δεκαετία του 1860, ένα κελί άρχισε να φιλοξενεί πολλούς κρατούμενους.

Μέχρι το 1926, η φυλακή που είχε χωρητικότητα 250 κρατουμένους σε πλήρη απομόνωση, είχε 1.700.

Αξιοσημείωτοι κρατούμενοι

Η φυλακή φιλοξένησε άνδρες και γυναίκες και τον πιο διάσημο γκάνγκστερ στην ιστορία, τον Αλ Καπόνε. Το 1929, ο Καπόνε καταδικάστηκε με φυλάκιση ενός χρόνου με κατηγορίες για οπλοκατοχή και αφέθηκε ελεύθερος δύο μήνες νωρίτερα λόγω καλής συμπεριφοράς. Σήμερα, στην φυλακή υπάρχει ένα αντίγραφο του κελιού του (φωτογραφίες πάνω). Και πράγματι, επετράπη στον Καπόνε να διακοσμήσει το κελί του με κορνίζες και λουλούδια, ενώ διέθετε φωνόγραφο και ραδιόφωνο.

Ένας άλλος διάσημος κρατούμενος ήταν ο διαβόητος ληστής τραπεζών Willie Sutton. Τον αποκαλούσαν "Slick Willie"λόγω της ικανότητάς του να κλέβει τις τράπεζες ευγενικά, ενώ ήταν γνωστός και για τις πολλές διαφορετικές μεταμφιέσεις του. Στις 3 Απριλίου του 1945, ο Sutton -μαζί με άλλους 11- απέδρασε από την Eastern State Penitentiary, μέσω ενός τούνελ. Η σήραγγα ήταν ένα εντυπωσιακό επίτευγμα υπογείων μηχανικών που χρειάστηκε σχεδόν ένα χρόνο για να ανοιχτεί, ενώ η απόδραση παραμένει μια από τις πιο εκπληκτικές στην ιστορία. Όμως, μόλις τρία λεπτά μετά από την απόδραση, οι φρουροί έπιασαν τον Sutton και τον έβαλαν σε ένα από τα μυστικά κελιά απομόνωσης, γνωστά ως "The Klondikes"ή "The Hole". Αργότερα, ο Sutton εμφανίστηκε σε μια διαφήμιση τράπεζας (!).

Το σημερινό μουσείο

Καθ'όλη τη διάρκεια της λειτουργίας της, η φυλακή αντιμετώπισε ταραχές. Το 1933, οι κρατούμενοι διαδήλωσαν λόγω υπερπληθυσμού και έβαλαν φωτιά στα κελιά τους.

Το 1961, μετά από μια διαμαρτυρία που χρειάστηκε αρκετές ώρες να καταστείλει, η πολιτεία της Πενσυλβανία άρχισε να εξετάζει το ενδεχόμενο να την κλείσει. Η φυλακή είχε χτιστεί σε χωράφια, αλλά μέχρι εκείνη την εποχή η Φιλαδέλφεια είχε επεκταθεί, οπότε γύρω από την φυλακή υπήρχαν σπίτια της μεσαίας τάξης, των οποίων η ασφάλεια διακυβεύονταν.

Η φυλακή έκλεισε επισήμως το 1970 και οι κρατούμενοι μεταφέρθηκαν σε άλλες εγκαταστάσεις. Για πάνω από 20 χρόνια παρέμεινε εγκαταλελειμμένη και σιγά-σιγά άρχισε να καταρρέει.

Σήμερα, λειτουργεί ως ερείπιο και ως μουσείο με διαδραστικές και online περιηγήσεις. Ορισμένα τμήματα της φυλακής έχουν αποκατασταθεί -και θα συνεχίσουν-, αλλά δεν υπάρχουν σχέδια για την αποκατάσταση ολόκληρου του κτηρίου.

Οι επισκέπτες μπορούν να περιπλανηθούν στις αίθουσές της. Λόγω των ιστοριών των βασανιστηρίων και της τρέλας, η φυλακή αναφέρθηκε στον κατάλογο με τα τρομακτικά στοιχειώματα του περιοδικού TIME. Το Cellblock 12 φέρεται να είναι γνωστό για ήχους γέλιων, ενώ στο Cellblock 6 λέγεται ότι εμφανίζονται ξαφνικά, από το πουθενά, παράξενες φιγούρες. Ωστόσο, το μουσείο δεν ισχυρίζεται ότι η φυλακή είναι στοιχειωμένη.

από: ati

Το "Μνημείο του Τρίτου Αγγέλου"στο Τσερνόμπιλ

April 24, 2020, 2:00 am

≫ Next: Μερικά πράγματα που βρήκα στο διαδίκτυο αυτή την εβδομάδα: Se5, Ep219

≪ Previous: Μέσα στην εγκαταλελειμμένη αμερικάνικη φυλακή Eastern State Penitentiary

$

0

0

Το γλυπτό τιμά όσους πέθαναν στην καταστροφή του Τσερνομπίλ.



Ένας μοναχικός άγγελος, με μια σάλπιγγα στα χέρια του, στέκεται σε ένα μέρος αυτής της τοξικής γης. Το γλυπτό, το οποίο είναι δημιουργία του Ουκρανού καλλιτέχνη Anatoly Haidamaka, είναι ένας σπαραχτικός φόρος τιμής σε όσους έχασαν τη ζωή τους σε μια από τις χειρότερες πυρηνικές καταστροφές στον κόσμο.

Στις 26 Απριλίου του 1986, μια δοκιμή ασφάλειας σε έναν αντιδραστήρα στο πυρηνικό εργοστάσιο του Τσερνομπίλ κοντά στο Πρίπιατ της Ουκρανίας, πήγε εντελώς λάθος, με αποτέλεσμα μια επική καταστροφή. Οι φλόγες της έκρηξης που συνέβη έκαιγαν επί 10 ημέρες. Ο ραδιενεργός καπνός της φωτιάς δηλητηρίασε τους πυροσβέστες που εστάλησαν για να καταπολεμήσουν την φωτιά.

Πολλοί από τους πυροσβέστες ή τους εκκαθαριστές αγνοούσαν την πραγματική φύση της αποστολής, πιστεύοντας αρχικά ότι ήταν μια ακόμη συνηθισμένη φωτιά. Έδιναν μάχη με τις τοξικές φλόγες, ενώ το δέρμα τους γέμισε φουσκάλες, καθώς το ανοσοποιητικό τους σύστημα αποδυναμώθηκε επειδή ο μυελός των οστών τους αγωνιζόταν να παράξει λευκά αιμοσφαίρια για να καταπολεμήσει τη μόλυνση. 29 άνθρωποι πέθαναν λόγω της ακτινοβολίας τις ημέρες μετά την καταστροφή, ενώ εκατοντάδες άλλοι αρρώστησαν τις επόμενες εβδομάδες.

Το Μνημείο του Τρίτου Αγγέλου, τιμά όσους έβαλαν σε κίνδυνο την ζωή τους για να καταπολεμήσουν την καταστροφή και δίνει μια βιβλική συστροφή στα γεγονότα. Το όνομά του εμπνεύστηκε από ένα απόσπασμα από την Αποκάλυψη του Ιωάννη, ένα από τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης (Κεφάλαιο 8, 10-11):

"Καὶ ὁ τρίτος ἄγγελος ἐσάλπισε, καὶ ἔπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀστὴρ μέγας καιόμενος ὡς λαμπάς, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ τὸ τρίτον τῶν ποταμῶν καὶ ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων. καὶ τὸ ὄνομα τοῦ ἀστέρος λέγεται ὁ Ἄψινθος. καὶ ἐγένετο τὸ τρίτον τῶν ὑδάτων εἰς ἄψινθον, καὶ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων ἀπέθανον ἐκ τῶν ὑδάτων, ὅτι ἐπικράνθησαν."

(10 Και σάλπισε ο τρίτος άγγελος, και από τον ουρανό έπεσε ένα μεγάλο αστέρι που καιγόταν σαν λαμπάδα, και έπεσε επάνω στο ένα τρίτο των ποταμών, κι επάνω στις πηγές των νερών· 11 και το όνομα του αστεριού λέγεται Άψινθος και το ένα τρίτο των νερών έγινε άψινθος, και πολλοί άνθρωποι πέθαναν από τα νερά, επειδή έγιναν πικρά.)

Λόγω της αναφοράς στον άψινθο, ο κόσμος άρχισε να θεωρεί ότι η Βίβλος είχε προβλέψει την καταστροφή. Διαδόθηκε μια θεωρία ότι το Τσερνομπίλ ονομάστηκε από την ουκρανική λέξη για την άψινθο (Artemisia absinthium), το φυτό που αναφέρεται στα εδάφια. Όμως, στην πραγματικότητα, το όνομα της πόλης είναι η ουκρανική λέξη για το λεβιθόχορτο (Artemisia vulgaris), το οποίο σχετίζεται με την άψινθο, αλλά δεν είναι το ίδιο.

από: atlas obscura

Μερικά πράγματα που βρήκα στο διαδίκτυο αυτή την εβδομάδα: Se5, Ep219

April 26, 2020, 2:30 am

≫ Next: Συναρμολογήστε τα σπασμένα κομμάτια αυτού του παζλ και επιδιορθώστε το "Ατύχημα"

≪ Previous: Το "Μνημείο του Τρίτου Αγγέλου"στο Τσερνόμπιλ

$

0

0

Μετέωρα: Ο "κρεμαστός παράδεισος"της Ελλάδας από ψηλά



Πώς δημιουργήθηκε το γεωλογικό θαύμα που προσέφερε καταφύγιο σε τολμηρούς ερημίτες και μοναχούς. - στο: mixanitouxronou.gr


Η απόκοσμη "έρημος"με τους μυστηριώδεις κυκλώπειους βράχους, στην άκρη της Ελλάδας



Πετάμε πάνω από την περιοχή του Αγίου Νικολάου στη Λακωνία, κοντά στο Κάβο Μαλέα, το θρυλικό ακρωτήρι με την πολυκύμαντη θάλασσα.
Εκεί, σε μια μεγάλη περιοχή φυτρώνουν μόνο ελάχιστοι θάμνοι και το έδαφος είναι πετρώδες, μυστηριωδώς, υπάρχουν τεράστιοι βράχοι που ζυγίζουν πολλούς τόνους κυριολεκτικά στη "μέση του πουθενά", οι οποίοι δεν μπορούν να μετακινηθούν από ανθρώπινο χέρι.


Γαστούνη Ηλείας, η παραλία που κλείστηκε το ραντεβού με τους εξωγήινους



Ήταν Ιούνιος του 2019 όταν η μικρή και ήσυχη πόλη της Γαστούνης αναστατώνεται από δεκάδες άγνωστους επισκέπτες που κατακλύζουν την ήσυχη παραλία της περιοχής.
Ένα φορτηγό κουβαλάει βαρέλια στην παραλία και οι επισκέπτες δημιουργούν ένα μεγάλο κύκλο και είναι έτοιμοι να βάλουν και φωτιές το βράδυ προκειμένου αυτός ο κύκλος να είναι ορατός από μακριά.
Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει μέχρι που το μυστήριο λύνεται.
Μια ομάδα ανθρώπων ισχυρίζεται πως έχει κλείσει ραντεβού με εξωγήινους στο συγκεκριμένο σημείο και η είδηση διαδίδεται γρήγορα μέσα από τα social media.
Κάποιοι είναι πεπεισμένοι πως αυτό θα συμβεί, άλλοι πάλι επισκέπτονται το σημείο από περιέργεια ενώ κάποιοι άλλοι για να διασκεδάσουν την όλη κατάσταση.
Η νύχτα λοιπόν έρχεται και τότε αυτή η αυτοσχέδια βάση προσγείωσης του UFO παίρνει κυριολεκτικά φωτιά έτοιμη να υποδεχθεί το αγνώστου προέλευσης αντικείμενο.
Δυστυχώς για τους φίλους των UFO κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει και η όλη επιχείρηση υποδοχής των εξωγήινων στέφεται από αποτυχία.
Η εμπειρία αυτή όμως θα μείνει αξέχαστη σε πολλούς και κυρίως στους κατοίκους της περιοχής.
Κάποιοι βέβαια ισχυρίζονται πως το ραντεβού με τους εξωγήινους πραγματοποιήθηκε με καθυστέρηση μίας ημέρας και το δικαιολογούν ότι αυτό συνέβη λόγο του πλήθους που είχε συγκεντρωθεί στο σημείο.
Σήμερα το απομεινάρι αυτής της αυτοσχέδιας διαστημικής βάσης χρησιμοποιείτε από κάποιος ως πίστα αγώνων.
ΥΓ: Οι πληροφορίες και το κείμενο βασίζεται σε μαρτυρίες κατοίκων της περιοχής. Το βίντεο είναι προϊόν ψηφιακής προσομοίωσης του αναφερόμενου γεγονότος.


Οι υπέροχες ανθισμένες ροδακινιές της Βέροιας

Το ξύπνημα της άνοιξης γίνεται με μια τελετή ανθοφορίας στην πεδιάδα της Ημαθίας - στο: athensvoice.gr


Οι ομορφιές της Πάτμου, μέσα από 20 εντυπωσιακές φωτογραφίες

Η Πάτμος αποτελεί ένα από τα ωραιότερα νησιά της Ελλάδας που συμβολίζει την πνευματική κατάνυξη και την εσωτερική γαλήνη. Δεν είναι τυχαίο που ονομάζεται ‘’Η Ιερουσαλήμ του Αιγαίου’’. - στο: mikropragmata.lifo.gr


Ιτς Καλέ : το κόσμημα των Ιωαννίνων

Το Ιτς Καλέ βρίσκεται στο κάστρο των Ιωαννίνων και σήμερα θεωρείται το πιο ζωντανό αρχαιολογικό πάρκο της Ηπείρου. Ο όρος « Ιτς Καλέ» έχει τουρκική προέλευση και σημαίνει «εσωτερικό κάστρο». Μέσα στο Ιτς Καλέ βρισκόταν τα ανάκτορα του Αλή Πασά. - στο: maxmag.gr


Ο Δημήτρης Παντερμαλής μας ξεναγεί στο ιερό του Ασκληπιού στην Ακρόπολη

Ο πρόεδρος του Μουσείου Ακρόπολης παρουσιάζει στο βίντεο και τη στήλη, στην οποία καταγράφεται η άφιξη της λατρείας του Ασκληπιού στην Αθήνα. - στο: huffingtonpost.gr


Το άγνωστο ξεκίνημα του Θεάτρου Λυκαβηττού!

Το 1939 διαμορφώθηκε ο χώρος και άνοιξε ο δρόμος - στο: taathinaika.gr


Μέχρι την επόμενη εβδομάδα...

Συναρμολογήστε τα σπασμένα κομμάτια αυτού του παζλ και επιδιορθώστε το "Ατύχημα"

April 28, 2020, 2:00 am

≫ Next: Μπόνι και Κλάιντ, η ιστορία πίσω από τον αιματοβαμμένο θάνατό τους - Μέρος 1ο

≪ Previous: Μερικά πράγματα που βρήκα στο διαδίκτυο αυτή την εβδομάδα: Se5, Ep219

$

0

0

Ενώ τα περισσότερα σπασμένα κομμάτια γυαλιού πηγαίνουν κατευθείαν στα σκουπίδια, τα τζάμια της Yelldesignμπορούν να επανασυναρμολογηθούν, μετατρέποντας ένα λάθος σε μια ευχάριστα δραστηριότητα.

Δείτε ακόμη:
Το διάφανο παζλ
Το μεγαλύτερο παζλ του κόσμου με 27 θαύματα του πλανήτη μας
Ένα κατάλευκο παζλ 2.000 κομματιών

Με τίτλο το "Ατύχημα", αυτό το παζλ αποτελείται από 215 διάφανα κομμάτια που μοιάζουν με σπασμένο παράθυρο. Ωστόσο, η Yelldesign προειδοποιεί ότι, παρόλο που δεν χρειάζεται να ανησυχείτε μην κοπείτε από τα τζάμια, η συναρμολόγηση του παζλ δεν είναι εύκολη υπόθεση.

Ένα στούντιο κινουμένων σχεδίων που ασχολείται και με τον σχεδιασμό, η εταιρεία κυκλοφόρησε ακόμη δύο διάφανα παζλ, το "Ενυδρείο", που περιέχει ένα πορτοκαλί γκάπυ, και το "Ιός"με μια πράσινη μόλυνση στο κέντρο του.

από: this is colossal

Μπόνι και Κλάιντ, η ιστορία πίσω από τον αιματοβαμμένο θάνατό τους - Μέρος 1ο

April 28, 2020, 2:30 am

≫ Next: Το Μουσείο της Μασονικής Στοάς στην ισπανική πόλη Σαλαμάνκα

≪ Previous: Συναρμολογήστε τα σπασμένα κομμάτια αυτού του παζλ και επιδιορθώστε το "Ατύχημα"

$

0

0

Οι φωτογραφίες από τη σκηνή του θανάτου των Μπόνι και Κλάιντ, στο εσωτερικό του αυτοκινήτου τους, στην Λουιζιάνα στις 23 Μαΐου του 1934, αποκαλύπτουν το αιματηρό τέλος των δύο παρανόμων. Ο καθένας τους δέχτηκε πάνω από 50 σφαίρες.

Το δεύτερο μέρος αύριο Τετάρτη.

Ίσως ήταν ίσως το πιο εξιδανικευμένο ζευγάρι παρανόμων στην αμερικανική ιστορία. Μέχρι που είχαν ένα πολύ βίαιο και απίστευτο θάνατο.

Η Μπόνι Ελίζαμπεθ Πάρκερ και ο Κλάιντ Μπάροου ήταν ένα ερωτευμένο, νεαρό ζευγάρι, που πήγαιναν από την μια πόλη στην άλλη, ληστεύοντας τράπεζες, που έγιναν αγαπημένο θέμα στον Τύπο της εποχής. Ώσπου μια μέρα του 1934 έπεσαν σε μια θανατηφόρα ενέδρα. Αμέσως μόλις άρχισαν να κυκλοφορούν φωτογραφίες από τη σκηνή του θανάτου τους, η ζοφερή αλήθεια για την πρόωρο χαμός του θα έμενε για πάντα στην μνήμη.

Στην δεκαετία του 1930, ακούστηκε για πρώτη φορά ο όρος "δημόσιος κίνδυνος"που χαρακτηρίστηκε από διάσημους γκάνγκστερ όπως ο Τζον Ντίλινγκερ και ο Baby Face Nelson. Και κάπου εκεί, οι δύο νέοι από το Τέξας -η σερβιτόρα Μπόνι και ο εργάτης Κλάιντ- έγιναν και αυτοί "δημόσιος κίνδυνος". Απέκτησαν γρήγορα φήμη καθώς, μέσα σε δυο χρόνια -από το 1932 ως το 1934-, έκαναν εγκλήματα από το Τέξας μέχρι τη Μινεσότα. Σε όλη την πορεία τους, κατόρθωσαν να αποφύγουν τη σύλληψη. Ο Κλάιντ θεωρήθηκε ως η εξιδανικευμένο εκδοχή ενός επαναστάτη γκάνγκστερ και η Μπόνι θεωρήθηκε η αθώα φίλη του, η οποία τον κυνηγούσε για την αγάπη του και άθελά της παγιδεύτηκε στον τρόπο ζωής του.

Όμως, τον Μάιο του 1934, η μανία τους βρήκε ένα φρικιαστικό τέλος, αντάξιο των δύο γκάνγκστερ. Η Αμερική σίγουρα θα μάθαινε τον θάνατό τους. Όμως, δεν περίμενε αυτό που συνέβη. Οι φωτογραφίες έδειχναν το αυτοκίνητό τους και τους ίδιους γεμάτους τρύπες από τις σφαίρες που δέχτηκαν.

Ποιος όμως σκότωσε την Μπόνι και τον Κλάιντ, πού σκοτώθηκαν και τι οδήγησε σ'αυτή την σφαγή;

Το πρελούδιο πριν από το μακελειό

Στο νεκρό ζευγάρι στο νεκροτομείο

Τον Νοέμβριο του 1933, μια επιτροπή στο Ντάλας εξέδωσε ένταλμα σύλληψης των Μπόνι και Κλάιντ. Ένα από τα μέλη της συμμορίας τους, ο W.D. Jones, συνελήφθη στο Ντάλας τον Σεπτέμβριο και αναγνώρισε το ζευγάρι ως τους δράστες πολλών εγκλημάτων. Αυτό οδήγησε στα εντάλματα.

Λίγους μήνες αργότερα, εκδόθηκε ακόμη ένα ένταλμα, αυτή τη φορά για τη δολοφονία ενός άνδρα στο Τέξας. Αν και η Μπόνι συχνά θεωρήθηκε ως απλή παριστάμενη στα εγκλήματα, οι δολοφονίες στο Τέξας άλλαξαν αυτήν την άποψη. Ένας αγρότης, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι ήταν αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας, υπερτόνιζε το ρόλο της, ισχυριζόμενος ότι ήταν αυτή που κρατούσε το όπλο και γελούσε καθώς το θύμα πέθαινε. Σήμερα, πιστεύεται ότι η Μπόνι ήταν απλά -όπως ήταν πάντα- απλά θεατής. Ωστόσο, η κατάθεση του αγρότη έγινε πρωτοσέλιδο, και η αστυνομία του Τέξας προσέφερε αμοιβή 1.000 δολαρίων για τα σώματα του ζευγαριού, όχι για τη σύλληψή τους. Η αστυνομία σε όλη τη χώρα πέρασε μήνες ψάχνοντας το ζευγάρι καθώς και έναν συνεργό τους ονόματι Henry Methvin.

Τέλος, η αστυνομία της Λουιζιάνα είπε ότι το ζευγάρι ήταν καθ'οδόν για το Bienville Parish. Η οικογένεια του Methvin ήταν εκεί και ο Κλάιντ είχε πει ότι το σπίτι του ήταν το καταφύγιο τους σε περίπτωση που θα χώριζαν. Πράγματι, σε μια στάση στο Shreveport, χωρίστηκαν. Ο Methvin συνέχισε μόνος του για το Bienville Parish, αφήνοντάς τους να βρουν το δρόμο τους μόνοι τους.

Η ενέδρα

Η ομάδα των αστυνομικών που σκότωσε το ζευγάρι

Το βράδυ της 21ης Μαΐου του 1934, μια ομάδα της αστυνομίας αποτελούμενη από έξι μέλη από τα τμήματα της αστυνομίας του Τέξας και της Λουιζιάνας έστησαν ενέδρα στον κεντρικό δρόμο προς το Bienville Parish. Η ομάδα έβαλε τον πατέρα του Methvin, τον οποίο ήξεραν η Μπόνι και ο Κλάιντ, να περιμένει στη άκρη του δρόμου για να τους αποσπάσει την προσοχή. Η ομάδα τους περίμενε όλη τη νύχτα, αλλά και την επόμενη μέρα και νύχτα. Και ενώ ήταν έτοιμοι να τα παραιτήσουν, εμφανίστηκαν οι γκάγκστερ.

Στις 9:15 π.μ. στις 23 Μαΐου, η ομάδα είδε το ζευγάρι να κινείται γρήγορα με το περίφημο -σήμερα- Ford V8 τους. Όταν είδαν τον πατέρα του Methvin σταματημένο στην άκρη του δρόμου, σταμάτησαν και αυτοί. Πριν προλάβουν να φύγουν, οι αστυνομικοί άνοιξαν πυρ. Ο Κλάιντ σκοτώθηκε αμέσως από μια σφαίρα στο κεφάλι, ενώ ένας από τους αστυνομικούς ανέφερε ότι άκουσε την Μπόνι να ουρλιάζει όταν συνειδητοποίησε ότι ήταν νεκρός.

Οι αστυνομικοί άδειασαν όλα τα πυρομαχικά τους στο αυτοκίνητο, ρίχνοντας συνολικά 130 γύρους. Μετά το θάνατο της Μπόνι και του Κλάιντ, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο κάθε τους είχε πυροβολήσει περισσότερες από 50 φορές, παρόλο που η έκθεση του ιατροδικαστή εκείνη την εποχή είπε ότι η Μπόνι είχε 26 τραύματα και ο Κλάιντ 17. Ο εργολάβος που ανέλαβε τις κηδείες τους ανέφερε ότι είχε δυσκολία να ταριχεύσει τα σώματά τους λόγω του αριθμού των τρυπών από τις σφαίρες.

Τα όσα φρικιαστικά ακολούθησαν

Ο Κλάιντ Μπάροου νεκρός

Η Μπόνι Πάρκερ νεκρή

Η σκηνή του θανάτου των Μπόνι και Κλάιντ μετατράπηκε γρήγορα σε χάος, με τους τοπικούς συλητές να προσπαθούν να πάρουν ένα κομμάτι από τους γκάνγκστερ πριν φτάσει ο ιατροδικαστής. Κάποιος προσπάθησε να αποκόψει το αυτί του Κλάιντ. Ένας άλλος πήρε κομμάτια από το φόρεμα της Μπόνι. Μέχρι τη στιγμή που οι αρχές πήραν τα σώματα, υπήρχε ένα συνεχώς αυξανόμενο πλήθος που προσπαθούσε να πάρει κάτι.

Παρόλο που οι δύο τους ήταν ζευγάρι στην ζωή, στο θάνατό τους τους χώρισαν. Αν και ήθελαν να ταφούν μαζί, η οικογένεια της Μπόνι δε θα το επέτρεπε. Και οι δύο θάφτηκαν στο Ντάλας του Τέξας, αλλά σε χωριστά νεκροταφεία.

Το Ford V8 τους

Το περίφημο Ford V8 που είχαν, και που ονομάστηκε "αυτοκίνητο του θανάτου", για χρόνια μετά από τον θάνατό τους, γυρνούσε σε όλη την χώρα. Γεμάτο με τρύπες και αίμα, ήταν ένα δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο που προβλήθηκε σε εκθέσεις, πάρκα ψυχαγωγίας και αγορές για σχεδόν 40 χρόνια πριν εγκατασταθεί στο Whiskey Pete's Hotel and Casino στο Primm της Νεβάδα. Μαζί με τις φωτογραφίες ου ζευγαριού, το αυτοκίνητο χρησιμεύει ως ένας υπαινιγμός για το αιματηρό τέλος δύο από τους πιο περίφημους εγκληματίες της αμερικανικής ιστορίας

The Highwaymen

πηγή

Το 2019 προβλήθηκε το The Highwaymen, μια ταινία με σκηνοθέτη τον John Lee Hancock και πρωταγωνιστές τους Κέβιν Κόστνερ στον ρόλο του Frank Hamer, του αξιωματικού επιβολής του νόμου και πρώην Texas Ranger ο οποίος ηγήθηκε της ενέδρας των Μπόνι και Κλάιντ, και τον Γούντι Χάρελσον στον ρόλο του επίσης πρώην Texas Ranger. Τα γυρίσματα της ταινίας πραγματοποιήθηκαν γύρω από τη Λουιζιάνα και σε διάφορα ιστορικά μέρη, συμπεριλαμβανομένου και του δρόμου που σκοτώθηκαν οι Μπόνι και Κλάιντ.

από: ati

Το Μουσείο της Μασονικής Στοάς στην ισπανική πόλη Σαλαμάνκα

April 29, 2020, 2:00 am

≫ Next: Μπόνι και Κλάιντ, μερικά πράγματα για το διάσημο ζευγάρι κακοποιών - Μέρος 2ο

≪ Previous: Μπόνι και Κλάιντ, η ιστορία πίσω από τον αιματοβαμμένο θάνατό τους - Μέρος 1ο

$

0

0

Στην δεκαετία του 1930 δημιουργήθηκε μια ασυνήθιστη έκθεση ως προπαγάνδα κατά των Ελευθεροτεκτόνων.



Στην παλιά πόλη της Σαλαμάνκα, μέσα σε ένα μικρό μουσείο για τον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο στο κτίριο του Εθνικού Ιστορικού Αρχείου, μπορεί κανείς να βρει μια παράξενη περιοχή αφιερωμένη στον Ελευθεροτεκτονισμό, με μια εντυπωσιακή μασονική στοά και μια αξιοσημείωτη συλλογή κατασχισμένων αντικειμένων.

Η έκθεση μοιάζει περίεργη -και εκτός τόπου- την πρώτη φορά που θα την δει κάποιος χωρίς να γνωρίζει το παράξενο υπόβαθρό της. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι, παρά τη σύγχρονη εμφάνισή του, το μουσείο δημιουργήθηκε το 1938 από ένα μέλος της κυβέρνησης του δικτάτορα Φράνκο για να τρομοκρατήσει το κοινό σχετικά με τους κινδύνους της Μασονίας.

Κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου και την δικτατορία του Φράνκο, οι Ελευθεροτέκτονες απαγορεύτηκαν και κατασχέθηκαν όλα τα μασονικά σύνεργα για να εκτεθούν. Για την έκθεση των κλεμμένων αντικείμενων, δημιουργήθηκε ένα ολόκληρο αντίγραφο μιας μασονικής στοάς που βασίστηκε σε ένα πραγματικό καταφύγιο στην ισπανική πόλη Χιχόν.

Στην έκθεση θα βρει κανείς βιβλία, μετάλλια, κοσμήματα, έγγραφα, τελετουργικά ρούχα, μασονικά σύμβολα και μια αναπαράσταση ενός μασονικού Θαλάμου Αντανάκλασης που χρησιμοποιούσαν τα νέα μέλη. Λεπτομέρειες όπως κρανία και μαύρες μάσκες, έλαβαν ιδιαίτερης προσοχής με σκοπό να σοκάρουν το κοινό στην δεκαετία του 1930.

Όμως, το μουσείο δεν άνοιξε ποτέ επίσημα στη διάρκεια του πολέμου, αλλά άνοιξε για το κοινό το 1993, ως μέρος της ιστορικής έκθεσης στην περιοχή Barrio Antiguo της Σαλαμάνκα, που στεγάζεται σε ένα κτίριο του 17ου αιώνα στο Saint Ambrose College.

από: atlas obscura

---

Μπόνι και Κλάιντ, μερικά πράγματα για το διάσημο ζευγάρι κακοποιών - Μέρος 2ο

April 29, 2020, 2:30 am

≫ Next: Οι απαρχές του εορτασμού της Πρωτομαγιάς

≪ Previous: Το Μουσείο της Μασονικής Στοάς στην ισπανική πόλη Σαλαμάνκα

$

0

0

Το διάσημο ζευγάρι κακοποιών της εποχή της Παγκόσμιας Οικονομικής Ύφεσης του 1929 έγιναν διάσημοι για τις πολλές ληστείες τους, αλλά και τις δολοφονίες που δέπραξαν στις δυτικές ΗΠΑ.

Εδώτο πρώτο μέρος

Έγιναν διάσημοι, αλλά όχι για αυτό που ήλπιζαν
Ως αγόρι που γεννήθηκε σε μια οικογένεια ενός φτωχού αγρότη, η μεγάλη αγάπη του Κλάιντ "Bud"Μπάροου ήταν η μουσική. Του άρεσε να τραγουδάει και να παίζει μια παλιά κιθάρα και έμαθε μόνος του να παίζει σαξόφωνο. Αρχικά, φαινόταν ότι μπορούσε να ακολουθήσει μια καριέρα στη μουσική. Όμως, επηρεασμένος αρνητικά από τον μεγαλύτερο αδελφό του, καθώς και από έναν φίλο της οικογένειας, σύντομα τα αδέρφια άρχισαν να κλέβουν αυτοκίνητα.
Η Μπόνι Πάρκερ αγαπούσε επίσης τη μουσική και της άρεσε η σκηνή. Έπαιξε σε σχολικές εκδηλώσεις και παρουσιάσεις ταλέντων, τραγουδώντας επιτυχίες του Broadway ή αγαπημένα κάντρι τραγούδια. Της άρεσαν οι ταινίες και φανταζόταν ένα μέλλον στην μεγάλη οθόνη.
Και οι δυο τους δεν παράτησα ποτέ τα όνειρά τους. Στα κλεμμένα αυτοκίνητα που εγκατέλειπαν έβρισκαν κινηματογραφικά περιοδικά της Μπόνι, ενώ ο Κλάιντ είχε πάντα μαζί του την κιθάρα του. Αναγκάστηκε να την αφήσει σε ανταλλαγή πυροβολισμών με την αστυνομία και αργότερα ζήτησε από τη μητέρα του να έρθει σε επαφή με την αστυνομία για του την επιστρέψουν, κάτι που δεν έγινε ποτέ. Στο "αυτοκίνητο του θανάτου"βρέθηκε το σαξόφωνό του.

Η Μπόνι πέθανε φορώντας βέρα, αλλά δεν ήταν του Κλάιντ
Έξι ημέρες πριν γίνει 16, η Μπόνι παντρεύτηκε τον συμμαθητή της, Roy Thornton. Ο γάμος διαλύθηκε μέσα σε λίγους μήνες και η Μπόνι δεν είδε ποτέ ξανά τον σύζυγό της όταν εκείνος φυλακίστηκε για μια ληστεία το 1929. Σύντομα, η Μπόνι γνώρισε τον Κλάιντ και παρόλο που ήταν ερωτευμένη, εκείνη δεν χώρισε ποτέ τον Thornton. Την ημέρα που σκοτώθηκαν, φορούσε ακόμα την βέρα της και είχε ένα τατουάζ στο εσωτερικό του δεξιού μηρού της με δύο ενωμένες καρδιές και τα ονόματα "Bonnie"και "Roy".

Η Μπόνι έγραφε ποιήματα
Όταν ήταν μαθήτρια, η Μπόνι διέπρεπε στο γράψιμο. Παρόλο που το 1932 φυλακίστηκε μετά από μια αποτυχημένη διάρρηξη ενός καταστήματος σιδηρουργικών υλικών, έγραψε μια συλλογή 10 ωδών με τίτλο "Ποίηση από την άλλη πλευρά της ζωής" (Poetry from Life’s Other Side), στην οποία υπήρχε και το ποίημα "The Story of Suicide Sal"για ένα αθώο κορίτσι της εξοχής, που το παρέσυρε ο φίλος της σε μια εγκληματική ζωή. Δύο εβδομάδες πριν από το θάνατό της, έδωσε ένα προφητικό ποίημα στη μητέρα της, με τίτλο "The End Trail's End":

Some day they’ll go down together;
And they’ll bury them side by side,
To a few it’ll be grief—
To the law a relief—
But it’s death for Bonnie and Clyde.

Το Ναυτικό είχε απορρίψει τον Κλάιντ
Ως έφηβος, ο Κλάιντ προσπάθησε να καταταγεί στο Πολεμικό Ναυτικό των Η.Π.Α.. Όμως, τα αποτελέσματα μιας σοβαρής ασθένειας της παιδικής του ηλικίας -πιθανώς ελονοσίας ή κίτρινος πυρετός-, οδήγησαν στην απόρριψή του από τους γιατρούς. Αυτό ήταν ένα σκληρό χτύπημα για τον Κλάιντ, ο οποίος είχε ήδη κάνει τατουάζ τα αρχικά "USN"στο αριστερό του χέρι.

Η πρώτη σύλληψη του Κλάιντ ήταν γιατί άργησε να επιστρέψει ένα αυτοκίνητο που είχε νοικιάσει
Ο περιβόητος εγκληματίας συνελήφθη για πρώτη φορά το 1926 για κλοπή αυτοκινήτου, αφού δεν επέστρεψε εγκαίρως ένα αυτοκίνητο που είχε νοικιάσει στο Ντάλας για να επισκεφθεί μια φίλη του. Το γραφείο ενοικίασης ήρε τις κατηγορίες, αλλά το περιστατικό παρέμεινε στον φάκελό του. Μόλις τρεις εβδομάδες αργότερα, συνελήφθη και πάλι μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του, Ivan "Buck", για ένα ακόμη πιο μεγάλο έγκλημα. Είχαν στην κατοχή τους ενός φορτίου κλεμμένων γαλοπούλων.

Οι ληστείες τραπεζών δεν ήταν οι σπεσιαλιτέ τους
Στις ταινίες, δείχνουν το ζευγάρι να ληστεύουν τράπεζες και να τρομοκρατούν χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Αυτό απέχει πολύ από την αλήθεια. Στα ενεργά χρόνια της συμμορίας, έκλεψαν λιγότερες από 15 τράπεζες, μερικές από αυτές περισσότερες από μία φορές. Παρά την προσπάθεια, συνήθως έφευγαν με ελάχιστα κέρδη, σε μια περίπτωση μόλις με 80 δολλάρια. Οι λίγες επιτυχημένες ληστείες τραπεζών που συνδέονται με τους Μπόνι και Κλάιντ αφορούσαν κυρίως τον Κλάιντ και τον συνεργάτη του Raymond Hamilton. Μερικές φορές, η Μπόνι οδηγούσε το αυτοκίνητο διαφυγής, αλλά συχνά δε συμμετείχε καθόλου, παραμένοντας σε ένα κρησφύγετο, ενώ η υπόλοιπη συμμορία έκλεβε την τράπεζα.
Όταν το ζευγάρι ήταν μόνο του, σπάνια επιχειρούσαν ληστεία τράπεζας. Συχνά λήστευαν μικρά, οικογενειακά παντοπωλεία και βενζινάδικα, όπου ο κίνδυνος ήταν λιγότερος και οι αποδράσεις ευκολότερες. Αλλά και από αυτές τις ληστείες, τα κέρδη ήταν επίσης ελάχιστα συνήθως, πράγμα που σήμαινε ότι έπρεπε να κάνουν ληστείες πιο συχνά για να έχουν χρήματα. Η συχνότητα των ληστειών έκανε ευκολότερη την παρακολούθησή τους.

Η Μπόνι δεν κάπνιζε πούρα

Η πιο διάσημη φωτογραφία της Μπόνι την δείχνει να κρατάει ένα πιστόλι, το πόδι της πάνω στον προφυλακτήρα μιας Ford και ένα πούρο στο στόμα της. Η φωτογραφία είναι μέρος μιας συλλογής αστείων φωτογραφιών που τράβηξε το ζευγάρι για την πλάκα τους. Οι φωτογραφίες βρέθηκαν σε ένα φιλμ που δεν είχαν εμφανίσει στο κρησφύγετο της συμμορίας στο Μισούρι όταν η αστυνομία επιτέθηκε στο σπίτι. Σε μια άλλη φωτογραφία , η Μπόνι στοχεύει με ένα τουφέκι τον Κλάιντ στο στήθος και εκείνος γελάει. Σε μια άλλη φωτογραφία, ο Κλάιντ την φιλάει σαν αστέρες του κινηματογράφου.
Αυτές οι φωτογραφίες, καθώς και τα ποιήματα της Μπόνι, που επίσης βρέθηκαν στο κρησφύγετο, ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνες για την φήμη τους. Οι εφημερίδες σε όλη τη χώρα ανατύπωσαν την φωτογραφία του πούρου. Ωστόσο, όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι η Μπόνι κάπνιζε τσιγάρα, όπως και ο Κλάιντ. Από την άλλη όμως, της άρεσε να πίνει ουίσκι και υπήρξαν αρκετοί που την είδαν μεθυσμένη. Ο Κλάιντ απέφευγε το αλκοόλ, επειδή πίστευε ότι ήταν σημαντικό να προσέχει σε περίπτωση που έπρεπε να κάνει μια γρήγορη απόδραση.

Ήταν αφοσιωμένοι στις οικογένειές τους
Σε αντίθεση με πολλούς από τους συγχρόνους τους, οι Μπόνι και Κλάιντ δεν ήταν μοναχικοί που εξαρτιόταν μόνο ο ένας από τον άλλον και από μια μικρή ομάδα εγκληματιών. Και οι δύο ήταν αφοσιωμένοι στις οικογένειές τους, προσπαθούσαν συνεχώς να είναι σε επαφή μαζί τους και να υποστηρίζουν τους συγγενείς τους.
Καθ'όλη τη διάρκεια της εγκληματικής τους καριέρας, έκαναν συχνά ταξίδια στο δυτικό Ντάλας, όπου ζούσαν οι οικογένειές τους. Μερικές φορές, πήγαιναν πολλές φορές μέσα σε έναν μήνα. Η τυποποιημένη μέθοδος του Κλάιντ ήταν να πάει γρήγορα στο σπίτι των γονιών του και να ρίχνει ένα μπουκάλι με ένα σημείωμα από το παράθυρο του αυτοκινήτου του. Η μητέρα ή ο πατέρας του έπαιρνα το μπουκάλι κα στο σημείωμα έβλεπαν οδηγίες για το πού να τον συναντήσουν έξω από την πόλη. Παρόλο που αρχικά δεν άρεσε στους γονείς τους (η μητέρα της Μπόνι κατηγόρησε τον Κλάιν ότι κατέστρεψε την ζωή της κόρης της), έμαθαν να μιλώντας κωδικοποιημένα στο τηλέφωνο και να κλείνουν τα ραντεβού.
Όταν το ζευγάρι είχε χρήματα, έδινε και στις οικογένειές τους. Όταν πάλευαν, τραυματιζόντουσαν ή δεν είχαν λεφτά, οι οικογένειες τους έστελναν καθαρά ρούχα και μικρά ποσά. Την εποχή του θανάτου του, ο Κλάιντ προσπάθησε να αγοράσει γη για τη μητέρα και τον πατέρα του στη Λουιζιάνα. Τελικά, αρκετά μέλη της οικογένειάς του εξέτισαν μικρές φυλακές επειδή τους βοηθήσαν.

Ήταν απρόθυμοι δολοφόνοι που άφησαν περισσότερους παρά έβλαψαν
Καθ'όλη τη διάρκεια της διαδρομής τους, πάντα υπήρχε η πιθανότητα να καταλάβει κάποιος την παρουσία τους, να ενημερώσει την αστυνομία και να δημιουργηθεί έτσι μια ευκαιρία για αιματοχυσία. Αυτό συνέβη πολλές φορές στη σύντομη και βίαιη σταδιοδρομία τους. Βίαιη, γιατί ο Κλάιντ θα σκότωνε τον οποιονδήποτε για να αποφύγει τη σύλληψη και την επιστροφή στην φυλακή. Καθ'όλη την καριέρα τους. σκοτώθηκαν δεκατέσσερις αστυνομικοί. Όμως, αν ήταν δυνατόν, ο Κλάιντ προτιμούσε να απαγάγει κάποιον (μερικές φορές και αστυνομικό), να διαφύγει και να τον αφήσει κάπου. Σε περισσότερες από μία περιπτώσεις, έδωσε χρήματα σε κάποιον που είχε απαγάγει -και που δεν είχε πάθει τίποτα- για να επιστρέψει στο σπίτι του.
Η κοινή γνώμη στράφηκε εναντίον τους μετά από αναφορές για τη δολοφονία δύο αστυνομικών την Κυριακή του Πάσχα το 1934. Εκείνο το πρωί, κοιμόντουσαν μαζί με τον Henry Methvin στο αυτοκίνητό τους κοντά στην Grapevine του Τέξας, όταν αιφνιδιάστηκαν από τους αστυνομικούς, που τους πέρασαν για μεθυσμένους. Η εντολή του Κλάιντ στον Methvin ήταν απαγάγουν τους αστυνομικούς, ο οποίος παρερμήνευσε και άνοιξε πυρ, σκοτώνοντας τον έναν. Ο Κλάιντ αναγκάστηκε να πυροβολήσει τον άλλο, έναν νεοσύλλεκτο που ήταν η πρώτη μέρα του στην δουλειά. Πλέον, ο κόσμος ήθελε να πιαστούν, ζωντανοί ή νεκροί.
Ακόμα και ο βοηθός του εργολάβου που ανέλαβε της κηδείες τους ήταν πρώην θύμα τους. Ο Dillard Darby είχε απαχθεί από τη συμμορία ένα χρόνο νωρίτερα, όταν έκλεψαν το αυτοκίνητό του και προσπάθησε να το πάρει πίσω. Όταν η Μπόνι έμαθε το επάγγελμα του θύματος, του ζήτησε να φροντίσει τις μελλοντικές τους ανάγκες. Του έδωσαν 5 δολάρια και τον άφησαν ελεύθερο.

Ο Κλάιντ είχε κόψει δύο δάχτυλα των ποδιών του στην φυλακή
Ενώ εξέτιε ποινή 14 χρόνων στο Τέξας για ληστεία και κλοπή αυτοκινήτων τον Ιανουάριο του 1932, ο Κλάιντ αποφάσισε ότι δεν μπορούσε να αντέξει την σκληρή δουλειά και τις βάναυσες συνθήκες στην περιβόητη αγροτική φυλακή του Eastham. Με την ελπίδα να αναγκάσει την μεταφορά του σε μια λιγότερο σκληρή εγκατάσταση, έκοψε με ένα τσεκούρι το μεγάλο δάκτυλο του αριστερού του ποδιού και ένα τμήμα του δεύτερου δάχτυλου του, αν και δεν είναι γνωστό αν είχε αυτός ή κάποιος άλλος κρατούμενος το τσεκούρι. Τελικά, ο αυτο-ακρωτηριασμός, ο οποίος κατέστρεψε μόνιμα τον βηματισμό του και τον εμπόδιζε να φοράει παπούτσια κατά την οδήγηση, αποδείχθηκε περιττός, καθώς αποφυλακίστηκε με αναστολή έξι ημέρες αργότερα.

Η Μπόνι κούτσαινε μετά από ένα ατύχημα με το ένα αυτοκίνητο
Τη νύχτα της 10ης Ιουνίου του 1933, ο Κλάιντ, με την Μπόνι σαν συνοδηγό, επιτάχυνε στους αγροτικούς δρόμους του βόρειου Τέξας, τόσο γρήγορα που έχασε μια πινακίδα παράκαμψης για μια υπό κατασκευή γέφυρα. Το Ford V8 τους πέρασε μέσα από ένα οδόφραγμα με ταχύτητα 70 μίλια/ώρα και πετάχτηκε στον αέρα πριν προσγειωθεί σε ένα ξερό ποτάμι. Το οξύ της μπαταρίας του αυτοκινήτου έκαψε σοβαρά το δεξί πόδι της Μπόνι, τόσο πολύ που, σε κάποια σημεία έφαγε την σάρκα της μέχρι το κόκαλο. Ως αποτέλεσμα των εγκαυμάτων τρίτου βαθμού, η Μπόνι, όπως και ο Κλάιντ, περπατούσε με δυσκολία για το υπόλοιπο της ζωής της. Μάλιστα, μερικές φορές την κουβαλούσε ο Κλάιντ.

Συλητές προσπάθησαν να πάρουν κομμάτια τους στη σκηνή του θανάτους τους
Στις 23 Μαΐου του 1934, έξι άνδρες με επικεφαλής τον πρώην αρχηγό των Texas Ranger, Frank Hamer, έστησαν ενέδρα στους Μπόνι και Κλάιντ και άδειασα αμέτρητες σφαίρες πάνω στο κλεμμένο Ford V8 τους έξω από το Sailes της Louisiana. Μετά από δωδεκάδες ληστείες και 13 δολοφονίες, η εγκληματική τους ζωή είχε έρθει στο τέλος της. Με τις κάνες των όπλων ακόμα να καπνίζουν, οι αυτόπτες μάρτυρες πλησίασαν και προσπάθησαν να πάρουν μακάβρια αναμνηστικά από τα σώματα των γκάγκστερ. Σύμφωνα με το βιβλίο του Jeff Guinn "Go Down Together", ένας προσπάθησε να κόψει το αυτί του Κλάιντ με έναν σουγιά και ένας άλλος επιχείρησε να του κόψει το δάκτυλο που πατούσε την σκανδάλη, πριν επέμβουν οι αστυνομικοί. Ένας όμως κατάφερε να κόψει τούφες από τα μαλλιά της Μπόνι και κομμάτια από το αιματοβαμμένο φόρεμά της.

Το χιλιοτρύπητο "αυτοκίνητο του θανάτου"τους βρίσκεται σε ένα καζίνο
Μετά από την ενέδρα τους, ένας σερίφης από την Λουιζιάνα, μέλος της ομάδας του Hamer, ζήτησε το Ford V8, το οποίο ήταν ακόμα καλυμμένο με το αίμα του ζευγαριού. Ένας ομοσπονδιακός δικαστής, ωστόσο, αποφάσισε ότι το αυτοκίνητο -που είχαν κλέψει οι Μπόνι και Κλάιντ- έπρεπε να επιστραφεί στον πρώην ιδιοκτήτη του, τον Ruth Warren από το Κάνσας. Τελικά, ο Warren πούλησε το αυτοκίνητο στον Charles Stanley, έναν λέκτορα κατά του εγκλήματος που περιόδευσε με το "αυτοκίνητο του θανάτου"και τις μητέρες των Μπόνι και Κλάιντ ως πόλο έλξης. Σήμερα, το "αυτοκίνητο του θανάτου"βρίσκεται στο λόμπι ενός καζίνο στο Primm της Νεβάδα, μια μικρή πόλη θέρετρο στα σύνορα της Καλιφόρνιας, 40 μίλια νότια του Λας Βέγκας.

Η Μπόνι και ο Κλάιντ θάφτηκαν χωριστά
Αν το ζευγάρι ήθελε να ταφούν δίπλα ο ένας στον άλλο, η μητέρα της Μπόνι που είχε απορρίψει τη σχέση της με τον Κλάιντ, έθαψε την κόρη της σε ξεχωριστό νεκροταφείο του Ντάλας. Ο Κλάιντ θάφτηκε δίπλα στον αδελφό του Μάρβιν.

από: history, biography

Οι απαρχές του εορτασμού της Πρωτομαγιάς

May 1, 2020, 2:00 am

≫ Next: Όταν ο πανικός της δεκαετίας του 1980 για τον σατανά χτύπησε την Procter & Gamble

≪ Previous: Μπόνι και Κλάιντ, μερικά πράγματα για το διάσημο ζευγάρι κακοποιών - Μέρος 2ο

$

0

0

Η Πρωτομαγιά έχει ρωμαϊκές καταβολές και κάποτε ήταν παγανιστική γιορτή. Σε όλη την ιστορία, αυτή η γιορτή της άνοιξης έχει συνδεθεί με τον κύκλο της γέννησης, της ζωής και του θανάτου.



Η Πρωτομαγιά είναι η πρώτη ημέρα του Μαΐου, που παραδοσιακά εορτάζεται η άνοιξη και η ανάσταση της φύσης μετά τους χειμερινούς μήνες και συνήθως συνδέεται με λουλούδια, ενώ σε πολλές χώρες της Ευρώπης στήνονται χοροί και γαϊτανάκια, καθώς και ανακοινώνονται ο "βασιλιά"ή η "βασίλισσα"του Μαΐου.

Πιθανότατα, η Πρωτομαγιά έχει ρωμαϊκή καταγωγή, που προήρθε από την γιορτή Φλοράλια (Floralia), μια γιορτή για την γονιμότητα και την φύση, που συνέβαινε στις αρχές Μαΐου και ήταν αφιερωμένη στη θεά της Χλωρίδας (Flora). Επίσης, πιστεύεται ότι η Πρωτομαγιά έχει τις ρίζες της στο κέλτικο Μπελτέιν (Beltane) -μια αρχαία γιορτή η οποία εορταζόταν στην Ιρλανδία, τη Σκωτία και τη Νήσο Μαν, ενώ παρόμοιες γιορτές λάμβαναν χώρα στην Ουαλία, τη Βρετάνη και την Κορνουάλη-, μια ημέρα που σηματοδοτεί την έναρξη του καλοκαιριού και θεωρείται η καλύτερη στιγμή ώστε να μεταφερθούν τα ζώα σε βοσκότοπους. Ο Βέδας -ή Άγιος Βέδας ή Σεβάσμιος Βέδας-, ένας από τους μεγαλύτερους μελετητές της αγγλοσαξονικής περιόδου, σημειώνει ότι ο Μάιος ήταν ο χρόνος που άρμεγαν τα βοοειδή τρεις φορές την ημέρα και μεταφέρονταν για βοσκή στην φύση.

Σε τελετουργικό επίπεδο, αυτή η εποχιακή μετάβαση περιελάμβανε την φωτιά, η οποία συμβόλιζε τον θάνατο του χειμώνα και την γέννηση της νέας ζωής (ή τη μετάβαση από τον χειμώνα στην άνοιξη και το καλοκαίρι).

Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς συνδέεται βαθιά με τον διαρκή κύκλο της γέννησης, της ζωής και του θανάτου της γης. Οι εορτασμοί συνήθως έχουν ειδωλολατρικές αξίες, εστιάζοντας στη δύναμη και την ενέργεια του φυσικού κόσμου. Το Μπελτέιν ήταν ένα τελετουργικό των Δρυιδών -οι οποίοι ήταν ειδωλολάτρες- και γινόντουσαν θυσίες με φωτιά από πυρά οστών, συμβολίζοντας τη γέννηση της νέας εποχής. Αυτές οι θυσίες ήταν συνήθως μαριονέτες -φτιαγμένες από άχυρο ή ξύλο από το δάσος- αλλά ήταν γνωστές ως "βασιλιάς του Μαΐου".

Η χριστιανική εκκλησία δεν αντιτάχθηκε έντονα στην Πρωτομαγιά, αλλά υπήρξε μια αντίθετη στάση. Για παράδειγμα, το 1240 ο επίσκοπος του Λίνκολν εξαγριώθηκε με μερικούς από τους ιερείς του που απολάμβαναν τους εορτασμούς της Πρωτομαγιάς και σε συμμετείχαν στην ειδωλολατρική παράδοση της οποίας η χριστιανική εκκλησία ήθελε υπερισχύσει. Στη συνέχεια, εξελίχθηκε σε μια κοσμική γιορτή, με επίκεντρο την εργασία, την γεωργία και τον κύκλο των εποχών, παρά σε χριστιανική.

Όπως και η ρωμαϊκή γιορτή Φλοράλια, η Πρωτομαγιά γιορταζόταν (όπως και σήμερα) με λουλούδια και άλλη βλάστηση. Παραδοσιακά, την πρώτη μέρα του Μαΐου, ο κόσμος μαζεύει λουλούδια, άνθη και κλαδιά για να διακοσμήσουν τα σπίτια τους. Οι γυναίκες και τα κορίτσια σηκωνόντουσαν νωρίς το πρωί και έπλεναν τα πρόσωπά τους με τη φρέσκια πρωινή δροσιά του Μαΐου, γιατί πίστευαν ότι τους κάνει να ακτινοβολούν, μειώνονταν οι ατέλειές του και προσέλκυαν τον μελλοντικό τους σύζυγο. Λέγεται ότι, το 1515, η πρώτη σύζυγος του Ερρίκου ΙΗ', η Αικατερίνη της Αραγονίας, έβγαινε έξω με τις κυρίες της νωρίς το πρωί για να κάνει το μπάνιο της στη δροσιά του Μαΐου για τα θεραπευτικά της οφέλη.

Η πιο εμβληματική εικόνα των εορτασμών της Πρωτομαγιάς είναι το γαϊτανάκι. Αρχικά, ήταν ένα μεγάλο δέντρο στο δάσος που διακοσμούνταν επί τόπου, αλλά αργότερα, έκοβα ένα δέντρο, το πήγαιναν στο χωριό και το διακοσμούσαν με λουλούδια, στεφάνια, μαντήλια και κορδέλες. Ο χορός γύρω του ήταν μια έκφραση χαράς για νέα ζωή.

Κατά τη διάρκεια της περιόδου από το 1649, η Πρωτομαγιά απαγορεύτηκε θεωρούμενη ως μια άλλη επιπόλαια και βλάσφημη γιορτή. Ωστόσο, αποκαταστάθηκε κατά τη διάρκεια της περιόδου της βασιλιάς του Καρόλου Β'της Αγγλίας (1649-1651). Η Πρωτομαγιά συνέχισε να είναι μια γιορτή και αναπτύχθηκε περαιτέρω ως γιορτή των εργατών και τους αγροτών. Το γαϊτανάκι της Πρωτομαγιάς έγινε δημοφιλές στην βικτοριανή κοινωνία και τον 19ο αιώνα υπήρξε μια αναβίωση του στολισμού και του χορού γύρω του από κορίτσια.

από: history extra

Όταν ο πανικός της δεκαετίας του 1980 για τον σατανά χτύπησε την Procter & Gamble

May 1, 2020, 2:30 am

≫ Next: Μερικά πράγματα που βρήκα στο διαδίκτυο αυτή την εβδομάδα: Se5, Ep220

≪ Previous: Οι απαρχές του εορτασμού της Πρωτομαγιάς

$

0

0

Το αρχικό λογότυπο της Procter & Gamble

Η εταιρεία χρειάστηκε να δώσει μάχες επί δεκαετίες για τους ψευδείς ισχυρισμοί ότι συνδεόταν με τον διάβολο.



Το 1982, υπήρξε ένα πολύ ξεχωριστό επεισόδιο στο σόου του Φιλ Ντόναχ (Phil Donahue). Εκείνη την ημέρα, ο πρόεδρος της Procter & Gamble βγήκε στην εκπομπή και παραδέχτηκε ότι η εταιρεία υποστήριζε την Εκκλησία του Σατανά και ότι το λογότυπό της εταιρείας περιείχε σατανικά σύμβολα. Κάποιοι θυμούνται ότι αυτό συνέβη το 1985 και άλλοι το 1989.

Η αλήθεια είναι ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ. Η P&G δεν είχε ποτέ καμία σχέση με την Εκκλησία του Σατανά. Μάλιστα, η ίδια η Εκκλησία περιγράφει τον ισχυρισμό ως "εντελώς ψευδή". Αυτό όμως δεν εμπόδισε να διαδοθεί η φήμη.

Για να κατανοήσουμε καλύτερα αυτήν την φήμη, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε το γενικότερο πλαίσιο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1990, επικράτησε στις ΗΠΑ ένας μεγάλος φόβος για τις σατανικές λατρείες, γνωστός ως "Satanic Panic". Για χρόνια, ειδήσεις όπως για την δίκη της Οικογένειας Μάνσον, ή ταινίες σαν τον Εξορκιστή, είχαν προετοιμάσει την χώρα γι'αυτήν την παράνοια. Στην μελέτη του 1972, Folk Devils and Moral Panics, ο Βρετανός κοινωνιολόγος Stanley Cohen εφάρμοσε την φράση "ηθικός πανικός"αναφορικά με γεγονότα όπως αυτό, τα οποία εμφανίζονται ξαφνικά και απειλούν τα κοινωνικά πρότυπα. Αυτά τα γεγονότα παρουσιάζονται εσφαλμένα με εντυπωσιακό τρόπο στα ΜΜΕ και τελικά η αναφορά στο θέμα έρχεται να καθορίσει το κοινό.

Όταν τον Μάρτιο του 1980, έκανε την εμφάνισή του στον The Minneapolis Tribune το άρθρο "Rumor Giving Company a Devil of a Time"σχετικά με τη φήμη της P&G, ο πανικός έφτασε στο αποκορύφωμά του. Η ιστορία αναφέρει κατηγορίες για σατανικές εικόνες που είναι κρυμμένες στο λογότυπο της εταιρείας: ένας άνθρωπος στο φεγγάρι που κοιτάζει 13 αστέρια. Ωστόσο, όπως εξηγεί ο Tressie Rose, εκπρόσωπος της P&G, ο ισχυρισμός αυτός δεν είχε καμία βάση. "Το λογότυπο αναπτύχθηκε για τα κιβώτια κεριών STAR. Μετά, αποφασίσαμε να το επισημοποιήσουμε, δημιούργησε το γραφικό, 13 αστέρια για τις 13 πρώτες αμερικανικές αποικίες. Το 1882 έγινε επίσημο εμπορικό σήμα, αλλά η ενσωμάτωση του προσώπου στο φεγγάρι συνέβη πριν από αυτό. Το λογότυπο δημιουργήθηκε το 1930 αλλά η φήμη διαδόθηκε 50 χρόνια μετά".

Για τους περισσότερους ανθρώπους, το σχέδιο μοιάζει ασήμαντο, αλλά οι περισσότεροι δεν είναι ο Jim Peters. Στη δεκαετία του 1980, ο Peters ήταν ο μουσικός διευθυντής του Κέντρου Χριστιανικής Ζωής της Σιών (Zion Christian Life Center) στο St. Paul της Μινεσότα και μέλος μιας οικογένειας αντι-ροκ σταυροφόρων που υποκίνησε μια εκστρατεία να καούν δίσκοι το 1978. Οι αδελφοί του, Dan και Steve, απέκτησαν φήμη για μια σειρά σεμιναρίων και ένα ψευδο-ντοκιμαντέρ, το "η Αλήθεια για το Ροκ".

Κουτί για κεριά Star το 1865

Ο Jim ήταν εξίσου φιλόδοξος και παρέδιδε δικά του σεμινάρια. Όταν ερωτήθηκε από τον The Tribune για το άρθρο, ισχυρίστηκε ότι βρήκε ένα αντίγραφο του λογότυπου της P&G σε ένα βιβλίο του Βρετανού αιγυπολόγου E.A. Wallis Budge, με τίτλο "φυλακτά και δεισιδαιμονίες" (Amulets and Superstitions). Εκείνη την εποχή, ένα μέλος της ομάδας δημοσίων σχέσεων της P&G απάντησε, "Αυτό είναι το είδος της φήμης για το οποίο δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα ... Οι άνθρωποι θα πιστέψουν ότι θέλουν".

Για σχεδόν 2 χρόνια, μέχρι τον Ιανουάριο του 1982, η ιστορία εξαφανίστηκε. Τότε, εφημερίδες στα Μεσοδυτικά της χώρας άρχισαν να εμφανίζουν παραλλαγές του από την United Press International. Τα άρθρα είχαν τίτλους όπως "Soap Baron Battles Devilish Rumors"και έκαναν και πάλι αναφορές στο λογότυπο της P&G, αλλά αυτή τη φορά χωρίς καμία σύνδεση με τον Jim Peters.

Η αίτηση του 1882 για το λογότυπο της Procter & Gamble

Παραδόξως, αυτή η εκδοχή της φήμης ήταν πιο συγκεκριμένη. Πρώτον, οι μπούκλες στην γενειάδα και τα μαλλιά του φεγγαριού μοιάζουν με τον αριθμό 6, και κάθε μοτίβο από μπούκλες μοιάζει να είναι σε μια σειρά τριών. Επιπλέον, όταν συνδεόταν, στα 13 αστέρια υπάρχουν τρία ξεχωριστά μοτίβα που δημιουργούν μια άλλη σειρά τριών 6. Στο μυαλό πολλών, οι επαναλαμβανόμενες περιπτώσεις του αριθμού 666 στο λογότυπο ήταν αναφορές στο σημάδι του θηρίου στην χριστιανική θεολογία.

Η P&G κατέθεσε αγωγές εναντίον πολλών που διέδωσαν την φήμη, συμπεριλαμβανομένου ενός μετεωρολόγου από την Ατλάντα. Η ιστορία με τον Φιλ Ντόναχ φαίνεται να προέρχεται από αυτήν την εποχή, καθώς εμφανίζεται σε φυλλάδια που προειδοποιούν τον κόσμο για την υποτιθέμενη σχέση με τον σατανά. Το 1982, η εταιρεία χρησιμοποίησε μια επιθετική στρατηγική σε σχέση με τα ΜΜΕ στην Δυτική Ακτή, εκεί όπου πίστευαν ότι εμφανίστηκε η νέα έκδοση της φήμης.

Και πάλι, η P&G φάνηκε να έχει κάποια επιτυχία και η ιστορία εξαφανίστηκε μέχρι τα τέλη του 1982. Επανήλθε όμως ξανά το 1985, όταν οι New York Times ανέφεραν ότι κυκλοφόρησαν φυλλάδια στη Νέα Υόρκη που υποστήριζαν ότι η P&G είχε σχέσεις με τον διάβολο.

Η εξέλιξη του λογότυπου της Procter & Gamble

Ότι και αν έκανε η P&G, η φήμη δε σταματούσε. Σε μια αναδρομική αναφορά στον The Washington Post του 1991, ο Paul Martin μίλησε για μια συνάντηση που είχε με την οικογένεια Peters το 1985. "Τα τρία αδέρφια -ο Dan, ο Steve και ο Jim Peters- πήγαν στα παιδιά μου και τους είπαν να κάψουν τους ροκ δίσκους τους ... Έδειξαν το λογότυπο της Procter & Gamble και τους είπαν ότι ήταν ίδιο με εκείνο της Εκκλησίας του Σατανά στη Μινεσότα".

Το Απρίλιο του 1985, η εταιρεία ανακοίνωσε ότι θα εγκατέλειπε το λογότυπο επ'αόριστον. Όμως, διαδόθηκαν ανησυχίες που μπλέχτηκαν στην ιστορία ακόμα και δημόσιοι λειτουργοί. Τον Απρίλιο του 1986, ένας εξοργισμένος Γενικός Εισαγγελέας από τη Νότια Ντακότα εξέδωσε δελτίο τύπου στα ΜΜΕ υπενθυμίζοντας ότι κανένα από τα στελέχη της P&G δεν είχε πουλήσει την ψυχή του στον διάβολο.

Όσο γελοίο και φαίνεται, οι ηθικοί πανικοί -όπως ο πανικός του σατανά- διατηρούνται με περίεργες συνωμοσίες όπως η φήμη της P&G, επειδή αυτά τα είδη ιστοριών είναι σχεδόν αδύνατο να καταρριφθούν.

Lucifer, Γκιστάβ Ντορέ

Στην περίπτωση του Jim Peters, ο εχθρός ήταν εμφανής. Η P&G ήταν ο Σατανάς. Όμως, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, το φάσμα της θρησκευτικής παράνοιας έδωσε τη θέση του σε υλικές ανησυχίες. Το 1990, η P&G ανακοίνωσε την πρώτη από μια σειρά αγωγών κατά των διανομέων της Amway. Πρωτοπόρος στον τομέα του Multi Level Marketing (MLM), η Amway εκμεταλλεύτηκε τις πωλήσεις των προϊόντων της σε τρίτους διανομείς, οι οποίοι περιστασιακά συμμετείχαν σε επιθετικές πωλήσεις για να ενισχύσουν τις πωλήσεις. Το 1990 και ξανά το 1995, οι διανομείς της Amway πιάστηκαν να χρησιμοποιούν το σύστημα φωνητικού ταχυδρομείου της Amway για να στείλουν μηνύματα στους καταναλωτές, δηλώνοντας ότι τα κέρδη της P&G υποστηρίζουν την Εκκλησία του Σατανά. Η P&G έκανε μήνυση και στις δύο περιπτώσεις, αλλά μια σειρά από ανατροπές στη δίκη του 1995, θα έκανε την δίκη να διαρκέσει μια δεκαετία. Το 2007, η P&G κέρδισε την δίκη εναντίον των διανομέων της Amway. Έτσι, φάνηκε να τερματίζει η φήμη.

Το 2013, η P&G ανακοίνωσε την επιστροφή του φεγγαριού στο λογότυπό της.

από: atlas obscura

Μερικά πράγματα που βρήκα στο διαδίκτυο αυτή την εβδομάδα: Se5, Ep220

May 3, 2020, 2:30 am

≫ Next: Ακόμα ένα πολύ δύσκολο παζλ

≪ Previous: Όταν ο πανικός της δεκαετίας του 1980 για τον σατανά χτύπησε την Procter & Gamble

$

0

0

Η Ομηρική νήσος Αστερίς



“Υπάρχει κάποια νήσος στην μέση της θάλασσας πετρώδης
στην μέση ακριβώς μεταξύ Ιθάκης και Σάμης απόκρημνης
η Αστερίς, όχι μεγάλη· σ’ αυτήν υπάρχουν
ασφαλείς λιμένες διπλοί· εκεί έμεναν ελλοχεύοντες οι Αχαιοί”.
Η νησίδα Αρκούδι βρίσκεται νότια της Λευκάδας και Βόρεια της Ιθάκης και ανήκει στις Τηλεβοΐδες νήσους, όπου και θεωρείται το ομορφότερο νησί του συμπλέγματος.


Το ιστορικό λεπροκομείο στο Καρλόβασι της Σάμου



πληροφορίες στο mpalos.blogspot


Lock Down: Η Θεσσαλονίκη από ψηλά




Εικόνες γαλήνης σε πάρκο του Λονδίνο



Picture of serenity. Έτσι την αποκαλούν στα αγγλικά.
Στα ελληνικά σημαίνει μια στιγμή γαλήνης. Και όντως πρόκειται για μια στιγμή γαλήνης και ηρεμίας. Οι εικόνες που βλέπετε στο βίντεο, είναι όπως τις κατέγραψε η Astrid Tontson στο Bushy Park του Λονδίνου το πρωινό της Κυριακής 25 Απριλίου.
Εν μέσω της πανδημίας όπου τα πάρκα είναι πλέον άδεια, τα ζώα απολαμβάνουν στιγμές γαλήνης και ηρεμίας χωρίς την φασαρία και την ενόχληση των ανθρώπων.


Μια πτήση πάνω από σταθμευμένα αεροπλάνα κατά τη διάρκεια της πανδημίας



Η πόλη Βίκτορβιλ στην Καλιφόρνια είναι σήμερα ένας από τους μεγαλύτερους χώρους στάθμευσης αεροπλάνων στον κόσμο λόγω της πανδημίας Covid-19. Σε συντονισμό με τον έλεγχο εναέριας κυκλοφορίας, ο Wolficorn πετάει χαμηλά πάνω από τον κλειστό αεροδιάδρομο, στον οποίο βρίσκονται πάνω από 400 αεροσκάφη.


Το σπήλαιο της Αντιπάρου είναι ένα από τα ομορφότερα και αρχαιότερα στον κόσμο

Είναι ένα από τα ομορφότερα και από τα πιο σημαντικά σπήλαιο του κόσμου. Και αυτό γιατί το σπήλαιο της Αντιπάρου, εκτός από μαγευτικό φυσικό αξιοθέατο, συνδέεται άρρηκτα με την ιστορία του τόπου ενώ προκαλεί μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον, λόγω των ευρημάτων της λίθινης εποχής που ανακαλύφθηκαν στο εσωτερικό του. - στο: newsbeast.gr


Πόσο καλά ξέρεις την Αθήνα;

Ψηφιακό κυνήγι θησαυρού από τον Δήμο Αθηναίων. Ένα διαδικτυακό παιχνίδι επίλυσης γρίφων και εικονικής περιήγησης στην Αθήνα και τον πολιτισμό της με εκπλήξεις και δώρα.
Σ’ ένα ψηφιακό περιβάλλον οι παίκτες θα μάθουν πολλά για την Αθήνα, τον Δήμο της και τους 62 πολιτιστικούς φορείς - μέλη του Δικτύου Πολιτισμού της. Σ’ ένα ψηφιακό περιβάλλον οι παίκτες θα μάθουν πολλά για την Αθήνα, τον Δήμο της και τους 62 πολιτιστικούς φορείς - μέλη του Δικτύου Πολιτισμού της. Ο Δήμος Αθηναίων και το Δίκτυο Πολιτισμού του Δήμου Αθηναίων Athens Culture Net σε συνεργασία με την So7 και την Escaped Live Adventure Rooms δημιούργησαν το Athens Escape Route, ένα διαδικτυακό παιχνίδι επίλυσης γρίφων και εικονικής περιήγησης στην Αθήνα και τον πολιτισμό της. Το παιχνίδι θα παίζεται ζωντανά για δύο πενθήμερα, από τις 29 Απριλίου ως τις 3 Μαΐου και από τις 6 ως τις 10 Μαΐου, μεταξύ 18.30 και 21.30. - στο: lifo.gr


Μέχρι την επόμενη εβδομάδα...

Ακόμα ένα πολύ δύσκολο παζλ

May 4, 2020, 2:00 am

≫ Next: Μια φωτογραφία μετεωρίτη που τραβήχτηκε κατά τύχη

≪ Previous: Μερικά πράγματα που βρήκα στο διαδίκτυο αυτή την εβδομάδα: Se5, Ep220

$

0

0

Μετά από το μεγαλύτερο παζλ του κόσμου, το λευκό παζλκαι το διάφανο, δείτε και το μαύρο παζλ.



Για προχωρημένους λύτες παζλ, το τυπικό των 1000 κομματιών είναι κάτι εύκολο. Όμως, φανταστείτε αν κανένα από τα κομμάτια δεν έχει καμία καθόλου εικόνα.

Το παζλ "Black Hell" -της ίδιας εταιρίας με το "White Hell", ανάλογα με την προτίμησή σας στο χρώμα- διαθέτει ένα ενιαίο συμπαγές χρώμα στο μπροστινό μέρος του. Επιπλέον, η εταιρεία ισχυρίζεται ότι τα κομμάτια του παζλ είναι τα "μικρότερα στον κόσμο".

Ένας λύτης ανέφερε ότι χρειάστηκε 17 μήνες για να ολοκληρώσει το μισό! Ένας άλλος σχολίασε, "Αυτό το παζλ είναι ο διάβολος μετενσαρκωμένος σε ένα άψυχο αντικείμενο!".

Αν και το μπροστινό μέρος του είναι μαύρο, στο πίσω μέρος αποτυπώνονται διαφορετικά μοτίβα για να βοηθήσουν τους λύτες να το ολοκληρώσουν. Αυτό προφανώς απογοήτευσε έναν ενθουσιώδη των παζλ, ο οποίος έγραψε ότι ήταν "λιγότερο ακατόρθωτο απ'ό, τι το περίμενα"!

από: mental floss

Μια φωτογραφία μετεωρίτη που τραβήχτηκε κατά τύχη

May 4, 2020, 2:15 am

≫ Next: 6 μεγάλες στιγμές στην ιστορία που ο κόσμος ξέχασε αμέσως

≪ Previous: Ακόμα ένα πολύ δύσκολο παζλ

$

0

0

Υπάρχουν φωτογραφίες που για να τις τραβήξεις κανείς πρέπει να προγραμματίσει μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με τα αστέρια.



Η φωτογραφία ενός μετεωρίτη που βλέπετε είναι μια από τις πιο δημοφιλείς φωτογραφίες του Prasenjeet Yadav. Αλλά είναι ίσως και η πιο τυχερή του καθώς τραβήχτηκε ενώ εκείνος κοιμόταν.

Τον Οκτώβριο του 2015, αφού κέρδισε μια επιχορήγηση National Geographic Young Explorers, ο Yadav από το Μπανγκαλόρ της Ινδίας, πήγε στα βουνά που ήταν κοντά στην μικρή πόλη Mettupalayam στη νότια Ινδία, για να φωτογραφίσει. Έστησε την φωτογραφική μηχανή του με ιντερβαλόμετρο (intervalometer) για να έχει μια έκθεση 15 δευτερολέπτων κάθε 10 δευτερόλεπτα. Μόλις όλα ετοιμάστηκαν, ο Yadav κοιμήθηκε.

Την επόμενη μέρα, βλέποντας τις 999 φωτογραφίες που τραβήχτηκαν όλη τη νύχτα, σε ένα από τα καρέ εντόπισε μια φωτεινή πράσινη βολίδα στον ουρανό και τον φώτιζε.

"Ήμουν εκεί, και αυτό είναι η φωτογραφίας, να είσαι στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή", δήλωσε.

από: petapixel

6 μεγάλες στιγμές στην ιστορία που ο κόσμος ξέχασε αμέσως

May 4, 2020, 2:30 am

≫ Next: Τα πιο μικρά σε μήκος ποτάμια του κόσμου

≪ Previous: Μια φωτογραφία μετεωρίτη που τραβήχτηκε κατά τύχη

$

0

0

Η Harriet Quimby - πηγή

Τα διάφορα ιστορικά γεγονότα είναι μοναδικά, αλλά η ιστορία απορρίπτει πολλά από αυτά. Άλλωστε, ο εγκέφαλός μας μπορεί να επικεντρωθεί μόνο σε μια καταστροφική κατάσταση κάθε φορά.



Η βύθιση του Sultana ήταν μεγαλύτερη τραγωδία από τον Τιτανικό - αλλά όχι μεγαλύτερο γεγονός από την δολοφονία του Λίνκολν

πηγή

Στις 27 Απριλίου του 1865, αμέσως μετά το τέλος του Εμφυλίου πολέμου στην Αμερική, το ποταμόπλοιο Sultana έπλεε με 2.137 ψυχές στον ποταμό Μισισίπι. Οι περισσότεροι από τους επιβάτες ήταν πρώην αιχμάλωτοι πολέμου της Ένωσης, που είχαν επιζήσει από την ήττα, την ασθένεια και την πείνα για να επιστρέψουν επιτέλους στο σπίτι τους. Εκείνη την ημέρα, τρεις από τους τέσσερις λέβητες του πλοίου εξερράγησαν και σχεδόν όλοι έβρασαν ζωντανοί.
Όπως και ένα άλλο, πολύ πιο διάσημο πλοίο, το Sultana διαφημιζόταν ως ένα υπερσύγχρονο πλοίο, πλήρης από σύγχρονα μέτρα ασφαλείας. Το Sultana είχε χωρητικότητα 376 επιβατών, αλλά δεδομένου ότι η κυβέρνηση είχε υποσχεθεί να πληρώσει 5 και 10 δολάρια για κάθε στρατολογημένο άνδρα και αξιωματικό που θα επέστρεφε στο σπίτι του, ο καπετάνιος συνέχισε να στοιβάζει κόσμο. Αναπόφευκτα, οι λέβητες εξερράγησαν και οι επιβάτες του έβρασαν ζωντανοί επιτόπου. Όσοι από αυτούς κατάφεραν να πηδήξουν στην θάλασσα για να σωθούν, επειδή ήταν αδύναμοι και υποσιτισμένοι, δεν κατάφεραν να κολυμπήσουν και πνίγηκαν. Συνολικά, περίπου 1.800 ψυχές έχασαν τη ζωή τους, 300 περισσότεροι από τους 1.512 του Τιτανικού.
Αν λοιπόν το Sultana ήταν χειρότερη καταστροφή από τον Τιτανικό, γιατί δεν το θυμάται η ιστορία. Διότι, το ατύχημα συνέβη τον χειρότερο μήνα στην αμερικανική ιστορία. Στις 15 Απριλίου του ίδιου έτους, δολοφονήθηκε ο Πρόεδρος Λίνκολν. Αυτό οδήγησε σε ένα κυνήγι δύο εβδομάδων για τον Τζον Γουίλκς Μπουθ μέχρι το θάνατό του στις 26 Απριλίου, μια μέρα πριν βυθιστεί το Sultana. Μέχρι τη στιγμή που μαθεύτηκε το ατυχές γεγονός, η Αμερική ασχολούνταν με τον Λίνκολν.


Η πιο σημαντική ανακάλυψη αιγυπτιακού τάφου επισκιάστηκα από την εισβολή των Ναζί στην Γαλλία

πηγή

Όλοι έχουν ακούσει για τον Τουταγχαμών. Το 1922, η ανακάλυψη του τάφου του και τα πλούτη που περιείχε έκανα θραύση στον κόσμο της αρχαιολογίας, που από τότε δεν είδε αντίστοιχη ανακάλυψη. Όμως, το μεγαλείο του Τουταγχαμών δεν μπορούσε να συγκριθεί με ένα άλλο φαραωνικό εύρημα μόλις μια δεκαετία αργότερα, τη στιγμή που ο κόσμος ήταν απασχολημένος με το μεγαλύτερο κακό της σύγχρονης ιστορίας.
Το 1939, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τον τάφο του φαραώ Ψουσέννη Α', ο οποίος είναι γνωστός ως ο Ασημένιος Φαραώ. Είναι ο μόνος φαραώ που βρέθηκε θαμμένος σε ασημένιο φέρετρο (ο οποίος, εκείνη την εποχή, ήταν πιο σπάνιος και πολύτιμος από τον χρυσό), ενώ οι χρυσές μάσκες, τα περιδέραια και οι άλλοι θησαυροί που θάφτηκαν μαζί του ήταν μακράν λαμπρότερα από εκείνα του Τουταγχαμών.
Για τους ιστορικούς, η ανακάλυψη του τάφου του Ψουσένη ήταν πιο σημαντική από του Τουταγχαμών. Μέχρι σήμερα, είναι ο μόνος ασύλητος τάφος, καθώς οι τυμβωρύχοι δεν κατάφεραν να τον βρουν εδώ και 3.000 χρόνια. Επιπλέον, ο Ψουσένης ήταν πιο σημαντικός φαραώ από τον Τουταγχαμών, σώζοντας το βασίλειο από μια σκυθική εισβολή και βασιλεύοντας στην Αίγυπτο για 48 χρόνια -ενώ ο Τουταγχαμών 10 χρόνια. Η αποκάλυψη του τάφου του Ψουσένη Α'ήταν ο μεγαλύτερος αιγυπτιακός άθλος της εποχής.
Η ανακάλυψη του τάφου του έγινε το 1940 από τον διάσημο αιγυπτιολόγο Pierre Montet, τον Γάλλο "Ιντιάνα Τζόουνς". Όμως, την εποχή εκείνη, η Ναζιστική Γερμανία εισέβαλε στην Γαλλία. Έτσι, ο Montet μάζεψε τα οικογενειακά κειμήλια και τους θησαυρούς του τάφου του φαραώ και τα έθαψε σε ένα θησαυροφυλάκιο στο Κάιρο. Μισό αιώνα αργότερα, οι θησαυροί αποκαλύφθηκαν. Όμως, ήταν πλέον πολύ αργά και η μανία με την Αρχαία Αίγυπτο των αρχών του 20ου αιώνα είχε περάσει.


Οι δημοσιογράφοι έχασαν την πιο θανατηφόρα σφαγή σε σχολείο της Αμερικής για να παρακολουθήσουν την υπερατλαντική πτήση του Τσαρλς Λίντμπεργκ

Απομεινάρια του αυτοκινήτου του Kehoe μετά από την έκρηξη - πηγή

Στις 18 Μαΐου του 1927, ο ταμίας του συμβουλίου του σχολείου Bath, ο 55χρονος Andrew Kehoe, ανατίναξε το τοπικό σχολείο, δολοφονώντας 38 μαθητές, πριν αυτοκτονήσει στο αγρόκτημα του και σκοτώσει ακόμη πέντε αθώους. Ήταν η χειρότερη, και πρώτη, σχολική σφαγή που αντιμετώπιζαν οι ΗΠΑ. Όμως, ο κόσμος δεν ενημερώθηκε επειδή ο "Lucky Lindy"θα κατέρριπτε ένα παγκόσμιο ρεκόρ.
Στις 21 Μαΐου του 1927, τρεις μέρες μετά από την τραγωδία, ο διάσημος Αμερικανός ήρωας και φιλοΝαζί Τσαρλς Λίντμπεργκ έφτασε στη Νέα Υόρκη μετά από μια μοναχική, υπερατλαντική πτήση. Η επιστροφή του "Lone Eagle"ήταν η ιστορία που χρειαζόταν ο κόσμος κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Παγκόσμιας Οικονομικής Ύφεσης. Οι ειδησεογραφικοί οργανισμοί πήραν δημοσιογράφους που κάλυπταν την καταστροφή στο σχολείο και τους ανέθεσαν να αναφέρουν τα ηρωικά κατορθώματα του Λίντμπεργκ. Η ιστορία 38 δολοφονημένων μαθητών ξεχάστηκε μέσα σε ένα χρόνο.


Η πρώτη Τζιχάντ είχε 100.000 ομήρους, όμως δεν ήταν τόσο σημαντική όσο η "κρίση των ομήρων"στο Ιράν

Το Μεγάλο Τζαμί το 1971 - πηγή

Στις 20 Νοεμβρίου του 1979, 500 περιθωριοποιημένοι φανατικοί εισέβαλαν στο Μεγάλο Τζαμί της Μέκκας, στο Μασγίντ αλ-Χαράμ, και πήραν όμηρους πάνω από 100.000 ευσεβείς μουσουλμάνους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, όχι μόνο την μεγαλύτερη και πιο αιματηρή κατάσταση ομήρων στον κόσμο, αλλά και την έναρξη της πρώτης παγκόσμιας Τζιχάντ. Όμως, σε μια διπλανή χώρα, μερικοί Αμερικανοί ήταν κλειδωμένοι στην πρεσβεία τους, οπότε ποιος να νοιαστεί γι'αυτό;
Ο μουσουλμανικός κόσμος παρέλυσε όταν ο μικρός στρατός των μαχητών του al-Ikhwan ανέλαβε τον έλεγχο του Μεγάλου Τζαμιού. Τα στρατεύματα της Σαουδικής Αραβίας δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα γιατί απαγορεύονταν απολύτως τα όπλα ή να χυθεί αίμα στο πιο ιερά μέρος του Ισλάμ. Έτσι, κατά τη διάρκεια των πιο κρίσιμων στιγμών της πολιορκίας, οι στρατιώτες έπρεπε να περιμένουν έναν "φετφά" -η γνωμοδότηση του μουφτή (θρησκευτικού δικαστή των μουσουλμάνων)- που θα έσωζε τις ψυχές τους, πριν στρέψουν τα όπλα τους προς το Τζαμί. Μέχρι εκείνο το σημείο, οι τρομοκράτες, οι οποίοι είχαν περάσει μήνες περνώντας όπλα, πυρομαχικά και τρόφιμα στις κατακόμβες από κάτω, απέκρουαν την κάθε επίθεση. Ο στρατός χρειάστηκε δύο εβδομάδες, με βολές πυροβολικού και δηλητηριώδη αέρια, για να ελευθερώσουν το Μεγάλο Τζαμί. Κατά τη διάρκεια των μαχών σκοτώθηκαν 26 πιστοί, 124 στρατιωτικοί και περίπου 100 ισλαμιστές φονταμενταλιστές (αν και ορισμένες πηγές ανεβάζουν κατά πολύ τον αριθμό.
Μια από τις μεγαλύτερες καταστάσεις ομηρείας έπρεπε να ήταν το μεγαλύτερο νέο της δεκαετίας. Όμως, θάφτηκε στις πίσω σελίδες των περισσότερων δημοσιεύσεων παγκοσμίως επειδή, μόλις λίγες μέρες μετά την επίθεση στο Μεγάλο Τζαμί, ξεκίνησε η επονομαζόμενη "κρίση των ομήρων"στο Ιράν, ένα συμβάν που διήρκεσε σχεδόν δύο χρόνια, ενώ, λίγο αργότερα, η ΕΣΣΔ εισέβαλε στο Αφγανιστάν.
Η επίθεση στο Τζαμί σηματοδότησε το τέλος του φιλελευθερισμού στην Σαουδική Αραβία, επιτρέποντας στην μοναρχία να αρχίσει να επιβάλλει τον σκληρό νόμο της Σαρία. Ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν, ο Ρουχολάχ Χομεϊνί κατηγόρησε τις ΗΠΑ ότι βρίσκονταν πίσω από την επίθεση στο ιερότερο μέρος του Ισλάμ, με αποτέλεσμα ταραχές, οι οποίες οδήγησαν στην δολοφονία δύο Αμερικανών και δύο τοπικών υπαλλήλων στην αμερικανική πρεσβεία στο Πακιστάν. Εν τω μεταξύ, η επιτυχία (με βάση τα τρομοκρατικά πρότυπα) της πολιορκίας ενέπνευσε πολλές μικρότερες ομάδες να επιχειρήσουν παρόμοιες επιθέσεις, συμπεριλαμβανομένου και του Οσάμα Μπιν Λάντεν που εκείνη την εποχή έτυχε να είναι στη Μέκκα και αργότερα ανέφερε την αιματοχυσία στον ιερότερο χώρο του Ισλάμ ως ένας από τους λόγους που έγινε ριζοσπαστικός.


Η φήμη της πρώτης Αμερικανίδας πιλότου βυθίστηκε από τον Τιτανικό
Η Harriet Quimby ήταν μοντέλο μιας εταιρείας αναψυκτικών, έγραψε έξι ταινίες του Χόλιγουντ και έγινε η πρώτη γυναίκα πιλότος.
Το 1911, η 35χρονη Quimby έγινε η πρώτη γυναίκα στις ΗΠΑ, και μόλις η έβδομη σε ολόκληρο τον κόσμο, που κατάφερε ν πάρει άδεια πιλότου και ονομάστηκε "America's First Lady of the Air". Όμως, για την Quimby, το να είναι μέλος του κλαμπ των πιλότων δεν ήταν αρκετό, ήθελε κάτι παραπάνω. Έτσι, ένα χρόνο μετά από την απόκτηση της άδειας της, έκανε αυτό που μόνος ένας άντρας είχε κάνει πριν: πέταξε μόνη της πάνω από την Μάγχη με κάτι σαν ξύλινη μπανιέρα με έλικα.
Το ταξίδι ήταν πολύ επικίνδυνο και οι καιροί ήταν πολύ σεξιστικοί, οπότε κανείς δεν πίστευε η Quimby θα τα κατάφερνε. Μάλιστα, ο καλύτερος φίλος της, ο πιλότος Γκουστάβ Χάμελ, προσφέρθηκε να ντυθεί σαν γυναίκα και να πετάξει εκείνος το αεροπλάνο προσποιούμενος ότι ήταν η Quimby. Εκείνη αρνήθηκε και το 1912 μπήκε στο φτερωτό φέρετρό της και, μέσα από πυκνή ομίχλη και με τίποτα περισσότερο από μια πυξίδα να την καθοδηγεί, πέταξε μόνη της, με επιτυχία, πέρα από το κανάλι. Όταν η Quimby επέστρεψε στην Αμερική έχοντας κατακτήσει τους ουρανούς, δεν την περίμενε κανείς.
Μόλις δύο ημέρες πριν από το κατόρθωμά της, είχε βυθιστεί ο Τιτανικός και, σε αντίθεση με το τι θα συμβεί 15 χρόνια αργότερα για έναν άντρα και μια σχολική σφαγή, οι εφημερίδες ήταν απασχολημένες με την τραγωδία. Η Quimby συνέχισε να πιέζει τα όρια των αερομεταφορών, αλλά η επισκίαση και ο πρόωρος θάνατός της εκείνη την ίδια χρονιά άφησαν την κληρονομιά της στην αφάνεια.


Όλοι ήταν πολύ απασχολημένοι βλέποντας τον άνθρωπο να πατάει στο φεγγάρι και δεν είδαν τον γερουσιαστή Τεντ Κένεντι να πνίγει μια γυναίκα

Ο Τεντ Κένεντι το 1967 - πηγή

Το "Chappaquiddick"ήταν ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά σκάνδαλα της δεκαετίας του 1960, που άφησε τον Νίξον στην εξουσία και μια φτωχή γυναίκα νεκρή στον βυθό του ωκεανού.
Το σκάνδαλο αφορούσε τον Ρόμπερτ "Τεντ"Κένεντι, γερουσιαστή της Μασαχουσέτης, τον τελευταίο Κένεντι και τότε δυνητικό αμφισβητία του Προέδρου Νίξον. Το βράδυ της 18ης Ιουλίου του 1969, ο γερουσιαστής επέστρεφε από ένα πάρτι στο νησί Τσαπακουίντικ, όταν έριξε το αυτοκίνητό του από μια γέφυρα στον Ατλαντικό. Ενώ ο Κένεντι κατάφερε να βγει από το βυθισμένο αυτοκίνητο, η 28χρονη γραμματέας του Μαίρη Τζο Κοπέκνι (Mary Jo Kopechne), παγιδεύτηκε. Ο Κένεντι κολύμπησε μέχρι την ακτή και... επέστρεψε στο πάρτι.
Αφού σώθηκε, ο Κένεντι ισχυρίστηκε ότι πέρασε 15 λεπτά προσπαθώντας να βρει την Κοπέκνι πριν αποδεχτεί ότι ήταν πολύ αργά. Όμως, αντί να ζητήσει αμέσως βοήθεια, επέστρεψε ήσυχα στο πάρτι, περνώντας από πολλά σπίτια με τηλέφωνο. Μόλις έφτασε εκεί, ενημέρωσε δύο από τους φίλους του για το τι είχε συμβεί. Οι τρεις τους οδήγησαν πίσω στο σημείο του ατυχήματος, όπου ο Κένεντι πήδηξε στο νερό, όχι για να κολυμπήσει μέχρι το αυτοκίνητο, αλλά για να γυρίσει στη στεριά πανικόβλητος. Αμέσως, πήγε στο ξενοδοχείο του και έπεσε για ύπνο μέχρι το επόμενο πρωί, όταν -επιτέλους- τηλεφώνησε στην ερωμένη του για να ζητήσει συμβουλές. Τελικά, μετά από 10 ολόκληρες ώρες μετά από το τραγικό ατύχημα, ο Κένεντι ανέφερε το ατύχημα στην αστυνομία. Αργότερα, ο ίδιος παραδέχτηκε ότι όσα έκανε "δεν είχαν κανένα νόημα".
Όμως, ο κόσμος δεν ασχολήθηκε με τον γερουσιαστή και δυνητικό μελλοντικό πρόεδρο. Όλοι ήταν πολύ απασχολημένοι παρακολουθώντας ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα στην ανθρώπινη ιστορία: την προσγείωση στη σελήνη. Ο Κένεντι ώθησε την ιστορία στις ειδήσεις της 20ης Ιουλίου του 1969, την ίδια μέρα που ο Νιλ Άρμστρονγκ και ο Μπαζ Όλντριν έκαναν "ένα μικρό βήμα για έναν άνθρωπο, ένα μεγάλο άλμα για την ανθρωπότητα".
Χάρη σε μεγάλο βαθμό στο ότι τα ΜΜΕ ασχολήθηκαν με το επίτευγμα της Σελήνης, η επίπτωση του συμβάντος ήταν ελάχιστη. Για το έγκλημα της απερίσκεπτης οδήγησης, δολοφονίας μιας γυναίκας και παρακώλυσης της δικαιοσύνης, ο Κένεντι τιμωρήθηκε με δύο μήνες φυλακή με αναστολή και του ανακληθεί η άδεια οδήγησης για 16 μήνες. Και ενώ το σκάνδαλο του κόστισε την εκλογή στην προεδρία στις εκλογές του 1972, η καριέρα του σαν γερουσιαστής σώθηκε. Πέθανε στις 25 Αυγούστου του 2009, σε ηλικία 77 ετών. Την επόμενη μέρα, η νεκρολογία του ήταν στις εφημερίδες.

από: cracked

---

Τα πιο μικρά σε μήκος ποτάμια του κόσμου

May 5, 2020, 2:00 am

≫ Next: Τα τελευταία χρόνια του θρυλικού γκάνγκστερ Αλ Καπόνε

≪ Previous: 6 μεγάλες στιγμές στην ιστορία που ο κόσμος ξέχασε αμέσως

$

0

0

Ο Νείλος, το πιο μακρύ ποτάμι του κόσμου

Οι περισσότεροι φανταζόμαστε ότι τα ποτάμια είναι φιδωτοί δίαυλοι νερού που κατεβαίνουν από βουνά, ρέουν μέσα από κοιλάδες και πεδιάδες, μέχρι να φτάσουν στον ωκεανό ή σε κάποια λίμνη.



Στον πλανήτη μας, υπάρχουν ποτάμια που είναι πολύ μικρά. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι αφού ένα ποτάμι είναι τόσο μικρό, δε θα πρέπει καν να ονομάζεται ποτάμι, αλλά ρέμα ή χείμαρρος.

Σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα, ποτάμι είναι "κάθε φυσικό ρέμα νερού που ρέει σε ένα κανάλι με καθορισμένες όχθες". Ωστόσο, πολλά ποτάμια, αναφέρει η Εγκυκλοπαίδεια, είναι "πολυκάναλα, διακοπτόμενα ή εφήμερα σε ροή και κανάλια και πρακτικά δεν έχουν όχθες".

Η διάκριση μεταξύ ποταμού, ρέματος και χειμάρρου βασίζεται εξ ολοκλήρου στο μέγεθος και είναι πιθανώς υποκειμενική. Μικρότεροι είναι οι χείμαρροι, ακολουθούν τα ρέματα και τέλος τα ποτάμια. Ο ορισμός είναι τόσο αόριστος που υπάρχουν πολλοί διεκδικητές για τον τίτλο του "πιο κοντού ποταμιού στον κόσμο".

Tamborasi

Ο ποταμός Tamborasi στην Ινδονησία και έχει μήκος 20 μέτρα. Ο ποταμός πηγάζει από έναν βραχώδη λόφο, διασχίζει μια στενή παραλία και χύνεται στον κόλπο του Boni. Είναι δημοφιλής στους τουρίστες.


Reprua

Ο Reprua βρίσκεται έξω από την πόλη Γκάγκρα στην δυτική Γεωργία, στην αυτόνομη δημοκρατία της Αμπχαζίας. Έχει μήκος 27 μέτρα. Ο ποταμός πηγάζει από το σπήλαιο Krubera, το δεύτερο βαθύτερο γνωστό σπήλαιο στη Γη και χύνεται στη Μαύρη Θάλασσα.


Ombla

Ο ποταμός Ombla, κοντά στο Ντουμπρόβνικ της Κροατίας, έχει μήκος μόλις 30 μέτρα αλλά έχει πολλά χαρακτηριστικά ενός πραγματικού ποταμού. Ο ποταμός πηγάζει σαν μια καρστική πηγή που τροφοδοτείται από υπόγεια νερά μέσα σε μια μεγάλη σπηλιά στους πρόποδες ενός ορεινού όγκου 400 μέτρων. Ο ποταμός καταλήγει σε έναν υδατοφράχτη μέσω του οποίου χύνεται στην Αδριατική. Παρόλο που είναι σύντομος, ο Ombla έχει τεράστια λεκάνη μεταξύ της ακτής της Αδριατικής στην περιοχή του Ντουμπρόβνικ και του Πόποβο Πολτζ. Περισσότεροι από 50.000 άνθρωποι ζουν σε αυτήν την περιοχή. Ο ποταμός παρέχει πόσιμο νερό στους κατοίκους του Ντουμπρόβνικ.


Roe

Ο ποταμός Roe κοντά στην πόλη Great Falls της Μοντάνα στις ΗΠΑ είναι πιο σύντομος ποταμός στις ΗΠΑ. Ο ποταμός ρέει από τις Giant Springs στον ποταμό Μιζούρι, μια απόσταση μόλις 61 μέτρα. Για λίγο διάστημα, ο Roe είχε αναγνωριστεί ως ο πιο μικρός ποταμός από το Βιβλίο Ρεκόρ Γκίνες.


Los Patos

Ο Los Patos, δηλαδή ο "Σκοτεινός Ποταμός", βρίσκεται στην Δομινικανή Δημοκρατία, κοντά στην πόλη Paraíso. Έχει μήκος 61 μέτρα και είναι δημοφιλής για ψάρεμα αλλά και για μπάνιο.

από: amusing planet

Τα τελευταία χρόνια του θρυλικού γκάνγκστερ Αλ Καπόνε

May 5, 2020, 2:30 am

≫ Next: Τι θα είχε συμβεί αν ο Μέγας Αλέξανδρος είχε ζήσει περισσότερο;

≪ Previous: Τα πιο μικρά σε μήκος ποτάμια του κόσμου

$

0

0

Μέχρι τη στιγμή του θανάτου του, η κατάσταση του 48χρονου Αλ Καπόνε είχε επιδεινωθεί τόσο σοβαρά από την προχωρημένη σύφιλη που του κατέστρεφε τον εγκέφαλό του, που είχε την διανοητική ικανότητα ενός 12χρονου αγοριού.



Υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο το όνομα Αλ Καπόνε είναι τόσο γνωστό σήμερα. Ο εύσωμος γκάγκστερ με το πούρο στο στόμα έχει εμπνεύσει αμέτρητες ταινίες, λογοτεχνικά κομμάτια, μουσικούς και, φυσικά, άλλους εγκληματίες. Δεν ήταν ο μοναδικός εγκληματίας στη δεκαετία του 1920, αλλά ξεχώριζε από τους υπόλοιπους. Μέσα σε μια δεκαετία, εξελίχτηκε από ένας απλός κακοποιός του δρόμου σε "Δημόσιο Κίνδυνο Νο1"του FBI.

Ακόμα και ο παράξενος θάνατός του τον διαφοροποίησε ακόμα περισσότερο από τους υπόλοιπους εγκληματίες. Ενώ ήταν ακόμα χαμηλόβαθμος γκάνγκστερ και πορτιέρης σε ένα μπορντέλο, υπέστη σύφιλη. Επέλεξε να μην ακολουθήσει κάποια θεραπεία και τελικά, η αρρώστια τον οδήγησε στον πρόωρο θάνατο στην ηλικία των 48 ετών.

Μέχρι πρόσφατα, ο Καπόνε ήταν -ως επί το πλείστον- διάσημος για όλες τις μικρές λεπτομέρειες ως γκάνγκστερ, το στρουμπουλό, χαμογελαστό πρόσωπό του με το πούρο στο στόμα και τα εμβληματικά πλέον κοστούμια και καπέλα του. Ο Καπόνε πήρε την εικόνα του παράνομου και την εκσυγχρόνισε σε μια νέα εποχή. Έγινε ο βασιλιάς των γκάνγκστερ.

Η ταινία "Capone" -γνωστή και ως "Fonzo"- που αναμένεται να βγει σύντομα, με πρωταγωνιστή τον Τομ Χάρντι στον ρόλο του Καπόνε, εξερευνά τα τελευταία κεφάλαια της ζωής του. Μέχρι τη στιγμή του θανάτου του, ο κάποτε τρομερός γκάγκστερ ήταν σχεδόν αγνώριστος.

Η σύφιλη και η τρέλα τον οδήγησαν στον θάνατο

Ο Αλφόνσο "Αλ"Καπόνε ήταν το τέταρτο από τα συνολικά εννέα παιδιά του κουρέα Γκαμπριέλε Καπόνε και της Τερεζίνα Ραΐολα, Ιταλών μεταναστών από την Νάπολη. Γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου του 1899 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Οι γονείς του ήταν σκληρά εργαζόμενοι άνθρωποι.

Στα 14 του, ο Αλ χτύπησε έναν δάσκαλο και αποβλήθηκε από το σχολείο. Ως επίδοξος νέος εγκληματίας, έκανε τα πάντα. Από τοκογλυφία μέχρι απάτες και πυροβολισμούς για να δώσει τέρμα στον ανταγωνισμό. Ήταν η φιλοδοξία του που του έδωσε ώθηση. Όμως, διάσημο δεν τον έκανε κάποιο πιστολίδι, αλλά μια από τις πρώτες του δουλειές ως πορτιέρης σε ένα από τα μπορντέλο του Μπίγκ Τζιμ Κολοσίμο ("Big Jim" Colosimo).

Πριν ξεκινήσει επίσημα η ποτοαπαγόρευση το 1920, ο Καπόνε είχε ήδη φτιάξει το όνομά του. Τότε, ο Johnny Torrio -που τον θεωρούσε μέντορά του- τον προσέλαβε στην ομάδα του Κολοσίμο στο Σικάγο, ο οποίος, κάποια στιγμή, κέρδιζε περίπου 50.000 δολάρια το μήνα από το εμπόριο σάρκας.

Θέλοντας να δοκιμάσει τις προσφορές της επιχείρησης, ο Καπόνε "έκανε δειγματοληψία"πολλές από τις πόρνες που εργάζονταν για το αφεντικό του και κόλλησε σύφιλη. Όμως, ένιωσε πολύ ντροπιασμένος για να ακολουθήσει θεραπεία.

Σύντομα, είχε άλλα πράγματα στο μυαλό του εκτός από τα επιβλαβή μικρόβια που έτρωγαν τα όργανά του. Έτσι, επικεντρώθηκε στη συνωμοσία με τον Torrio για να δολοφονήσουν τον Κολόσιμο και να αναλάβουν την επιχείρηση αντ'αυτού. Το χτύπημα έγινε στις 11 Μαΐου του 1920 -με τον Κάπονε πολύ ύποπτο για ανάμιξη.

Στις 14 Φεβρουαρίου του 1929, σκοτώθηκαν σε γκαράζ επτά μέλη της συμμορίας North Side από άνδρες που πιστεύεται ότι ήταν συνεργάτες της ομάδας του Αλ Καπόνε

Καθώς η αυτοκρατορία του Καπόνε μεγάλωνε μέσα σε μια δεκαετία, με επιτυχίες όπως η Σφαγή της Ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου, το ίδιο γινόταν και με την τρέλα του. Στις 17 Οκτωβρίου του 1931 οι αρχές έπιασαν τον Καπόνε για φοροδιαφυγή και καταδικάστηκε σε 11 χρόνια φυλάκισης, στη διάρκεια των οποίων επιδεινώθηκαν η νοητική του επάρκεια και τα συναισθηματικά του ξεσπάσματα.

Ο Καπόνε πέρασε περίπου 8 χρόνια στο Αλκατράζ, κατά το άνοιγμα του το 1934. Καθώς η νευροσύφιλη μάστιζε τις πνευματικές του ικανότητες, αποτύχαινε όλο και περισσότερο να ακολουθήσει εντολές. Έτσι, η σύζυγός του, Mae, πίεζε για την αποφυλάκισή του. Ο περιβόητος μαφιόζος είχε αρχίσει να φοράει χειμερινό παλτό και γάντια μέσα στο θερμαινόμενο κελί του. Τον Φεβρουάριο του 1938, διαγνώστηκε επίσημα με σύφιλη του εγκεφάλου. Στις 16 Νοεμβρίου του 1939 αποφυλακίστηκε λόγω "καλής συμπεριφοράς"και της κατάστασης της υγείας του. Πέρασε τις υπόλοιπες μέρες του στην Φλόριντα, όπου η σωματική και ψυχική του υγεία επιδεινώθηκαν ακόμη περισσότερο.

Το Αλκατράζ άνοιξε το 1934, με τον Καπόνε να είναι ένας από τους πρώτους κρατούμενους

Πώς πέθανε

Ο φάκελος του FBI για τον Καπόνε το 1932

Ο μαφιόζος παραπέμφθηκε στο Νοσοκομείο Johns Hopkins στην Βαλτιμόρη λόγω παράλυσης -μια φλεγμονή του εγκεφάλου που προκλήθηκε από τα μεταγενέστερα στάδια της σύφιλης. Όμως, το νοσοκομείο δεν τον δέχτηκε, κάνοντας τον Καπόνε να αναζητήσει θεραπεία στο Union Memorial. Τον Μάρτιο του 1940, ο άρρωστος κατάδικος έφυγε από την Βαλτιμόρη για το σπίτι του στο Palm Island στην Φλόριντα.

Αν και ο πρώην γκάνγκστερ έγινε ένας από τους πρώτους ασθενείς στην ιστορία που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με πενικιλίνη το 1942, ήταν πολύ αργά. Ο Καπόνε είχε αρχίσει να έχει τακτικά ψευδαισθήσεις και υπέφερε από κρίσεις παρόμοιες με αυτές των επιληπτικών. Ενώ η υγεία του επιδεινωνόταν και επισκέπτονταν τακτικά το Dade County Medical Society, το FBI είχε ανθρώπους που τον παρακολουθούσαν, κάτι που εκείνος δεν ήξερε. Ένας πράκτορας περιέγραψε ότι σε μια συνεδρία ο Καπόνε φλυαρούσε ασυναρτησίες με "μια ελαφρώς ιταλική προφορά. Πάχυνε πολύ. Φυσικά, τον προστατεύει από τον έξω κόσμο η Mae". "Η κα Καπόνε δεν ήταν καλά", παραδέχτηκε αργότερα ο βασικός γιατρός Dr. Kenneth Phillips. "Η σωματική και νευρική πίεση που έχει πέσει πάνω της και η ευθύνη που έχει αναλάβει είναι τεράστια".

Ο Καπόνε εξακολουθούσε να απολαμβάνει το ψάρεμα και ήταν πάντα γλυκός όταν υπήρχαν παιδιά κοντά. Όμως, το 1946, ο Dr. Phillips είπε ότι η "φυσική και νευρική του κατάσταση παραμένει ουσιαστικά η ίδια με εκείνη που αναφέρθηκε τελευταία. Είναι ακόμα νευρικός και ευερέθιστος". Τους τελευταίους μήνες εκείνου του χρόνου, τα ξεσπάσματα του Καπόνε μειώθηκαν, αν και μερικές φορές ενοχλούνταν. Εκτός από τα περιστασιακές βόλτες μέχρι το φαρμακείο, η Mae προσπαθούσε να έχει ησυχία στην ζωή του συζύγου της.

Πέρασε τον τελευταίο χρόνο της ζωής του κυρίως με πιτζάμες, ψάχνοντας στο ακίνητό του για τον χαμένο θησαυρό του και έχοντας παραληρητικές συνομιλίες με παλιούς, νεκρούς φίλους, τις οποίες παρακολουθούσε συχνά και η οικογένειά του. Ήταν πολύ ενθουσιασμένος με τις βόλτες στα φαρμακεία καθώς είχε αναπτύξει μια παιδική χαρά για τις τσίχλες Dentyne. Το 1946, το FBI ανέφερε ότι "ο Καπόνε είχε την ψυχοσύνθεση ενός 12χρονου παιδιού".

Στις 21 Ιανουαρίου του 1947, υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο. Στις 5 π.μ., η σύζυγός του κάλεσε τον Dr. Phillips, ο οποίος σημείωσε ότι ο Καπόνε είχε σπασμούς κάθε 3 με 5 λεπτά και ότι "τα άκρα του είχαν σπασμούς, το πρόσωπό του είχε τραβηχτεί, οι κόρες των ματιών του ήταν διεσταλμένες και τα μάτια και το σαγόνι του είχαν ανοίξει διάπλατα". Του χορηγήθηκε φαρμακευτική αγωγή και σε μερικές ημέρες δεν είχε κρίσεις. Ταυτόχρονα, η παράλυση στα άκρα και το πρόσωπο μειώθηκε. Όμως, αντιμετώπιζε βρογχική πνευμονία. Αυτό του προκάλεσε επιδείνωση, αν και όχι τόσο βαριά όσο οι σπασμοί, παρά το οξυγόνο, την πενικιλίνη και τα άλλα φάρμακα που του δόθηκαν.

Όταν οι καρδιολόγοι του χορήγησαν φάρμακα με την ελπίδα να θεραπευτεί η πνευμονία και να επιβραδύνει την εξέλιξη της καρδιακής ανεπάρκειας, ο Καπόνε άρχισε να μην έχει συνείδηση. Στις 24 Ιανουαρίου, σε μια στιγμή διαύγειας, διαβεβαίωσε την οικογένειά του ότι θα γινόταν καλά.

Στις 25 Ιανουαρίου, στις 7.25 μ.μ., "χωρίς καμία προειδοποίηση, κατέληξε".

Ο Αλ Καπόνε είχε εκφυλιστεί στην διανοητική ικανότητα ενός 12χρονου επειδή η σύφιλη, στην οποία δεν είχε υποβληθεί σε θεραπεία, είχε χτυπήσει τον εγκέφαλό του για χρόνια.

Τι θα είχε συμβεί αν ο Μέγας Αλέξανδρος είχε ζήσει περισσότερο;

May 6, 2020, 2:00 am

≫ Next: Το μυστηριώδες βούισμα που κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει

≪ Previous: Τα τελευταία χρόνια του θρυλικού γκάνγκστερ Αλ Καπόνε

$

0

0

πηγή

Ο Μέγας Αλέξανδρος δημιούργησε μια από τις πιο εκτεταμένες αυτοκρατορίες που έχει δει ποτέ ο κόσμος, η οποία κατέρρευσε αμέσως μετά από τον πρώιμο θάνατό του, σε ηλικία 32 ετών. Όμως, αν είχε ζήσει, θα συνέχιζε να κατακτά;



Μια συνομιλία του Jonny Wilkes του BBC History Revealed με τον Πολ Κάρτλεντζ για το τι θα είχε γίνει αν ο Μέγας Αλέξανδρος δεν είχε πεθάνει τόσο νέος.

Λίγοι ηγέτες σε όλη την ιστορία, αν υπάρχουν, μπορούν να συγκριθούν με τον Μέγα Αλέξανδρο από την άποψη του στρατιωτικού του μυαλού, της ηγεσίας του σαν πολεμιστής και των κατακτήσεών του. Ο Μακεδόνας βασιλιάς έχτισε μια αυτοκρατορία από την Ελλάδα και την Αίγυπτο μέχρι την ινδική υποήπειρο, και άλλαξε για πάντα τον αρχαίο κόσμο εισάγοντας μια νέα ελληνιστική εποχή του ελληνικού πολιτισμού και της ελληνικής επιρροής. Και όλα αυτά, μέχρι τη στιγμή του θανάτου του, μόλις 32 ετών, γεγονός που αναγκάζει κάποιον να αναρωτιέται, "τι θα μπορούσε να είχε κάνει ακόμη αν είχε συνεχίσει ή ζούσε περισσότερο;".

Ο Αλέξανδρος έφτασε μέχρι το Παντζάμπ -στο σημερινό Πακιστάν και την βορειοδυτική Ινδία- λιγότερο από μια δεκαετία μετά από την επιτυχημένης εισβολής του στην Περσική Αυτοκρατορία το 334 π.Χ. Εκεί, ο στρατός του, ο οποίος δεν είχε γευτεί ποτέ την ήττα, αντιμετώπισε την σκληρότερη δοκιμασία εναντίον του από τους καλά οπλισμένους άνδρες και πολεμικούς ελέφαντες του βασιλιά Πώρου του ινδικού βασιλείου της Παουράβα. Οι Μακεδόνες κέρδισαν τη Μάχη στον Υδάσπη ποταμό, αλλά με πολλές απώλειες -ανάμεσά τους και το αγαπημένο άλογο του Αλεξάνδρου, τον Βουκεφάλα- αλλά ο Μακεδόνας βασιλιάς επέλεξε να προχωρήσει.

"Ο Αλέξανδρος είχε την εντύπωση ότι βρισκόταν κοντά στον 'Ωκεανό', το μεγάλο ποτάμι που πίστευαν ότι περιβάλλει την 'οικουμένη'", λέει ο Κάρτλεντζ. "Ο δάσκαλός του, ο Αριστοτέλης, δεν του είχε πει για την Κίνα, καθώς δεν το γνώριζε ούτε ο ίδιος".

Αν ο Αλέξανδρος είχε πάει προς τα ανατολικά, θα συναντούσε τους Κινέζους στην "περίοδο των εμπόλεμων κρατών"και θα συναντούσε το ισχυρό κράτος των Τσιν, το οποίο έναν αιώνα αργότερα ένωσε όλη την Κίνα. Ωστόσο, ούτως ή άλλως, ήταν απίθανο να έφτανε στην Κίνα, λέει ο Κάρτλεντζ. Μετά από χρόνια εκστρατείας, σε άγνωστα εδάφη και μακριά από την πατρίδα τους, οι άντρες του Αλέξανδρου αρνήθηκαν να συνεχίσουν.

"Ο Αλέξανδρος δοκίμασε τα πάντα: απειλές, εξευτελισμούς, υποσχέσεις, αυτο-μαστίγωμα, ψεύτικη ή κανονική ασθένεια. Αφού και αυτός ο συνδυασμός, βασιζόμενος στην αύρα του, δεν τα κατάφερε, σαφώς δεν υπήρχε περίπτωση να συνεχίσει", λέει ο καθηγητής. "Αλλά φαίνεται να πήρε εκδίκηση: δεν χρειάστηκε να επιστρέψει στην Περσία μέσω του σύγχρονου Μπαλουχιστάν κατά μήκος του Περσικού Κόλπου, όπου οι μάχες και οι ασθένειες προκάλεσαν θανάτους χιλιάδων στρατιωτών του".

Ο Αλέξανδρος επέστρεψε στην Βαβυλώνα, όπου πέθανε το 323 π.Χ., σε ηλικία 32 ετών. Αν είχε ζήσει, σχεδόν σίγουρα θα είχε αρχίσει να διασφαλίζει τις κατακτήσεις του, ενώ θα προετοίμαζε ακόμη μια εισβολή, αυτήν την φορά στην Αραβία. "Δεν ήταν ο καλύτερος διαχειριστής του κόσμου, αλλά μάλλον ο καλύτερος κατακτητής", λέει ο Κάρτλεντζ, αλλά η ίδρυση της αυτοκρατορίας του βασίστηκε απόλυτα στην αποτελεσματική διοίκηση, καθώς, η προσθήκη περαιτέρω εδαφών θα άπλωνε περισσότερο τους πόρους και τον στρατό του.

Ο Αλέξανδρος εναντίον του βασιλιά Πώρου

Ο Αλέξανδρος έδειχνε να προτιμά την ελίτ από τις αιχμαλωτισμένες περιοχές ως σατράπες και για στρατιωτικούς αξιωματούχους -σε αντίθεση με τους Μακεδόνες ή τους άλλους Έλληνες.

"Είχε δει τη σοφία να εκχωρήσει κάποια τοπική αυτοδιοίκηση. Αμέσως μετά τη μάχη στον Υδάσπη, ο Αλέξανδρος έδωσε στον ηττημένο Πώρο την κατακτημένη περιοχή του, και μάλιστα πρόσθεσε περισσότερη", λέει ο καθηγητής, κάτι που σήμαινε την διατήρηση μιας ισχυρής παρουσίας στην περιοχή μέσω ενός πληρεξούσιου.

"Το 321 π.Χ., ο Τσαντραγκούπτα Μαουρύα (ή Σανδροκόττος ή Σανδράκοττος ή Ανδροκόττος, όπως είναι γνωστός στην αρχαιοελληνική γραμματεία, ο ιδρυτής της ινδικής Αυτοκρατορίας των Μαουρύα και ο πρώτος αυτοκράτορας που ένωσε την Ινδία σε ένα ενιαίο κράτος) ίδρυσε το βασίλειο των Μαουρύα, κάτι που ο Αλέξανδρος ενθάρρυνε ενεργά. Με άλλα λόγια, ο Αλέξανδρος προείδε -σε μικρογραφία- το σύστημα των "βασιλιάδων πελατών"της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, υφισταμένους δηλαδή που σε μεγάλο βαθμό ήταν ανεξάρτητοι τοπικοί ηγεμόνες που λειτουργούσαν στο περιθώριο της αυτοκρατορίας".

Αν και αυτό θα διευκόλυνε τον καθημερινό έλεγχο της αυτοκρατορίας του, η ενσωμάτωση ξένων στις διοικητικές και στρατιωτικές της δομές προκάλεσε μεγάλη δυσαρέσκεια μεταξύ των Μακεδόνων. Ο Αλέξανδρος, για να επιβάλει τη θέλησή του, τιμωρούσε αδίστακτα. "Ωστόσο, ο κακός χειρισμός του παιδικού του φίλου Άρπαλου -τον οποίο αρχικά όρισε θησαυροφύλακα ολόκληρης της αυτοκρατορίας, στη συνέχεια απέλασε, έπειτα τον επανατοποθέτησε και ο οποίος τελικά διέφυγε στην Ελλάδα (με 5.000 τάλαντα του ταμείου, και έχοντας μαζί του 6.000 μισθοφόρους)- υποδηλώνει ότι ο Αλέξανδρος δεν ήταν υπεράνω του ολέθριου νεποτισμού".

Με την αυτοκρατορία του να διοικείται από διορισμένους και βασιλιάδες πελάτες, ο Αλέξανδρος θα μπορούσε να επικεντρωθεί στην επέκταση. Η επιθυμία του να κατευθυνθεί περισσότερο προς την ανατολή μπορεί να έχει σφραγιστεί, αλλά είχε πολλούς στόχους. Μετά την Αραβία, μπορούσε να γυρίσει δυτικά. Ωστόσο, "όχι προς την Ρώμη", υποστηρίζει ο καθηγητής. "Μέχρι το 265 π.Χ., η Ρώμη συνέχιζε να μάχεται να ισχυροποιηθεί, και μάλιστα, οι Ρωμαίοι κατέλαβαν όλη την Ιταλία τον 1ο αιώνα π.Χ.".

Μια πιο δελεαστική πρόταση για τον Αλέξανδρο θα ήταν η Καρχηδόνα, στην βόρεια ακτή της Αφρικής. Ο καθηγητής λέει, "Οι Αθηναίοι είχαν ήδη σκεφτεί να τους κατακτήσουν στα τέλη του 5ου αιώνα π.Χ. και ο Διονύσιος Α'ο Πρεσβύτερος, τύραννος των Συρακουσών (405-367 π.Χ.), κατάφερε να διώξει τους Καρχηδόνιους από τη Σικελία. Ο Αλέξανδρος μπορεί να είχε σκεφτεί αυτήν την πιθανότητα".

Όταν η όρεξή του για κατάκτηση θα είχε κορεστεί, αν μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο, το ζήτημα της διαδοχής θα ήταν υψίστης σημασίας. Θα μπορούσε η αυτοκρατορία να επιβιώσει χωρίς την αύρα του Αλεξάνδρου;

Ο Κάρτλεντζ δεν είναι σίγουρος. "Νομίζω ότι η αυτοκρατορία θα είχε διαλυθεί ή θα είχε κλαπεί, ανεξάρτητα από το πόσο καιρό θα ζούσε ο Αλέξανδρος. Όμως, αν είχε ζήσει αρκετό καιρό για να καταστήσει σαφές ποιος θα τον διαδεχόταν και είχε προετοιμάσει αυτό το άτομο για να αναλάβει, τότε ο Αλέξανδρος θα είχε προλάβει το ξέσπασμα των πολέμων μεταξύ των διαδόχων του".

Ο Πολ Κάρτλεντζ (Paul Cartledge) είναι καθηγητής Ελληνικής Ιστορίας στη Σχολή Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, όπου διδάσκει από το 1979, και έχει τιμηθεί με το παράσημο του Χρυσού Σταυρού του Τάγματος Αριστείας και Τιμής από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας.

από: historyextra.com

Το μυστηριώδες βούισμα που κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει

May 6, 2020, 2:30 am

≫ Next: Ο ψηλότερος ηλιακός πύργος του κόσμου

≪ Previous: Τι θα είχε συμβεί αν ο Μέγας Αλέξανδρος είχε ζήσει περισσότερο;

$

0

0

Τα τελευταία εννέα χρόνια, οι κάτοικοι της πόλης Γουίντσορ, που βρίσκονται στην καναδική πλευρά των συνόρων ΗΠΑ-Καναδά, ακριβώς απέναντι από τον ποταμό Ντιτρόιτ, παραπονιούνται για έναν μυστηριώδη και επίμονο θόρυβο χαμηλής συχνότητας.



Ακούγεται σε τυχαία χρονικά διαστήματα, μερικές φορές διαρκεί ώρες, ενώ άλλες για μέρες. Όσοι μπορούν να το ακούσουν -γιατί δεν μπορούν όλοι- συγκρίνουν το βουητό με έναν πετρελαιοκινητήρα σε ρελαντί ή ένα subwoofer που πάλλεται. Κάποιοι λένε ότι ακούγεται σαν μια συνεχής μακρινή βροντή. Μεταξύ αυτών που επηρεάζονται από τον θόρυβο, ορισμένοι δηλώνουν ότι το βουητό προκαλεί ναυτία και πονοκέφαλο. Μερικοί έχουν πρόβλημα με τον ύπνο. Για μερικούς, το βουητό εκδηλώνεται με τρίξιμο των παραθύρων και κορνίζες που χτυπούν στους τοίχους.

Το βουητό στην πόλη έχει προκαλέσει πολλές θεωρίες συνωμοσίας, από Α.Τ.Ι.Α. μέχρι συγκαλυμμένα κυβερνητικά project. Όμως, οι μελέτες δείχνουν μια πιο φυσική πηγή, το νησί Zug, μια αμερικανική βιομηχανική περιοχή που βρίσκεται λίγα μίλια πιο κάτω στον ποταμό, στα νότια όρια της πόλης του Ντιτρόιτ. Αρχικά, η περιοχή ήταν ελώδης γη, αλλά όταν στα τέλη του 1800 διανοίχτηκε ένα κανάλι ναυσιπλοΐας, η ανασκαμμένη γη συσσωρεύτηκε για να σχηματίσει ένα κομμάτι γης, το οποίο αργότερα έγινε χώρος συγκεντρωμένης παραγωγής χάλυβα. Σήμερα, στο νησί υπάρχει ένα εργοστάσιο χάλυβα, μια αποθήκη ΚΩΚ και δύο υψικάμινοι.

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι για τον θόρυβο των 35Hz ευθύνονται οι υψικάμινοι. Παρατήρησαν ότι το βουητό συμπίπτει με την εμφάνιση φωτεινών μπλε φλογών στο σύστημα εξάτμισης του νησιού, οι οποίες, τη νύχτα, ήταν εύκολα ορατές από την καναδική ακτή. Ωστόσο, περαιτέρω μελέτη είναι σχεδόν αδύνατη, επειδή το νησί είναι ιδιωτικό και η US Steel, η οποία διαχειρίζεται τους κλιβάνους, δε συνεργάζεται σε οποιαδήποτε προσπάθεια έρευνας.

Το Γουίντσορ δεν είναι το μόνο μέρος που μαστίζεται από ανεξήγητο βουητό. Την δεκαετία του 1970, εκατοντάδες κάτοικοι του Μπρίστολ στην Αγγλία, παραπονέθηκαν στο συμβούλιο της πόλης ότι τη νύχτα ακουγόταν ένας παράξενος, ενοχλητικός θόρυβος. Ήταν ένα χαμηλό βουητό που μόνο τα πιο ευαίσθητα αυτιά μπορούσαν να ακούσουν. Μερικοί κάτοικοι της πόλης έμεναν ξύπνιοι τη νύχτα εξ αιτίας του. Οι περισσότεροι ειδικοί το απέδωσαν σε εργοστασιακό θορύβου ή στους πυλώνες ηλεκτρικής ενέργειας ή σε μια ιατρική πάθηση που ονομάζεται εμβοές, δηλαδή ακουστούς ήχους που παράγονται από το σώμα μας, και που τους ακούει ο ασθενής (περίπου το 1% των ενηλίκων στην Αγγλία, έχει εμβοές σε υψηλό βαθμό). Πριν από πολύ καιρό, πολλές άλλες πόλεις σε ολόκληρη την Βρετανία άρχισαν να αναφέρουν παρόμοια βουητά.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, στην παράκτια πόλη της Σκωτίας Λαργκς άρχισε να ακούγεται ένα βουητό. Όσοι κάτοικοι το άκουσαν περιέγραψαν ότι ο θόρυβος ήταν ο πιο δυνατός ενώ ήταν σε εσωτερικούς χώρους και κατά τη διάρκεια της νύχτας. Το βουητό ήταν τόσο δυνατό που προκάλεσε ρινορραγίες και πόνο στο στήθος. Ο λόγος για τον οποίο ο ήχος ακουγόταν πιο δυνατά ενώ κάποιος ήταν σε έναν εσωτερικό χώρο, εξήγησε ένα άρθρο του New Scientist του 1979, ήταν λόγω των κυμάτων που αντανακλώνται από τους τοίχους και τις οροφές.

Στις ΗΠΑ, το πρώτο ξέσπασμα βουητού εμφανίστηκε στην πόλη Τάος, στο βόρειο-κεντρικό Νέο Μεξικό, στις αρχές της δεκαετίας του 1990. 10 χρόνια αργότερα, το μυστηριώδες φαινόμενο εμφανίστηκε στην πόλη Κόκομο στην Ιντιάνα. Εκεί, οι κάτοικοι ισχυρίστηκαν ότι το βουητό ήταν τόσο ισχυρό που μετακίνησε φύλλα στο έδαφος και προκάλεσε την έκρηξη λαμπτήρων.

Σε κάθε μία από αυτές τις περιπτώσεις, η πηγή του θορύβου δεν προσδιορίστηκε ποτέ θετικά.

Το 2015, μια ομάδα Γάλλων επιστημόνων έκανε μια μελέτη για τα κύματα του ωκεανού και διαπίστωσε ότι τα συγκρουόμενα κύματα μπορούν να κάνουν τον πυθμένα του ωκεανού να δονείται, δημιουργώντας σεισμικά κύματα που μπορούν να παράγουν χαμηλό βουητό. Η πηγή μπορεί επίσης να είναι ηλεκτρομαγνητική. Η επικοινωνία με τα υποβρύχια γίνεται με τη χρήση εξαιρετικά χαμηλής συχνότητας (ELF) ραδιοκυμάτων με συχνότητες από 3 έως 30Hz -χαμηλή αλλά και αρκετά ισχυρή ώστε να διεγείρει τις ακουστικές αισθήσεις και να προκαλεί έντονο πονοκέφαλο σε κάποιους.

Η ψυχολογική επίδραση των χαμηλών συχνοτήτων στον άνθρωπο είναι γνωστή. Η έκθεση σε ηχητικά κύματα χαμηλής συχνότητας έχει αρνητική επίδραση στη γνωστική απόδοση του ανθρώπου, όπως οπτικές λειτουργίες, συγκέντρωση και προσοχή. Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι ακόμη και όταν ο θόρυβος δεν ακούγεται, τα άτομα δείχνουν διέγερση, νευρικότητα, φόβο, απόσπαση της προσοχής, απογοήτευση και ψυχολογικές διαταραχές, όπως κατάθλιψη, άγχος και ευερεθιστότητα.

Το 2012, o καθηγητής και πρώην λέκτορας στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας, Δρ Glen MacPherson, άρχισε να ερευνά το βουητό έχοντας πέσει ο ίδιος θύμα του. Ο MacPherson πιστεύει ότι το βουητό θα μπορούσε να έχει τέσσερις πιθανές πηγές:

* τις ραδιοσυχνότητες VLF, μεταξύ 3 Hz και 30 kHz, που αλληλεπιδρούν με τον ζωντανό ιστό και το ανθρώπινο ακουστικό σύστημα με τρόπο που ο εγκέφαλος ερμηνεύει ως ήχο,
* την ηχορύπανση που προκαλείται από ανθρώπινες δραστηριότητες όπως η εξόρυξη, οι ανεμόμυλοι, τα χυτήρια και οι υψικάμινοι, η κυκλοφορία στους αυτοκινητόδρομους, το ηλεκτρικό δίκτυο, τα εργοστάσια κ.λπ.,
* επίγειες και γεωλογικές δραστηριότητες όπως οι σεισμοί,
* το ψυχολογικό.

thehum.info

Ο MacPherson δημιούργησε τον Παγκόσμιο Χάρτη Βουητού και Βάση Δεδομένων (World Hum Map and Database), έναν διαδραστικό ιστότοπο όπου οι πάσχοντες από το βουητό μπορούν να αναφέρουν τυχόν περιστατικά ακροάσεων βουητών. Μέχρι σήμερα, υπήρξαν πάνω από 3.000 παρατηρήσεις από όλο τον κόσμο, με επίκεντρο κυρίως τις ΗΠΑ και τη Δυτική Ευρώπη. Εκτιμά ότι έως και 4% των ανθρώπων παγκοσμίως μπορούν να ακούσουν το βουητό.

από: amusing planet

Ο ψηλότερος ηλιακός πύργος του κόσμου

May 7, 2020, 2:00 am

≫ Next: Μπορομπουντούρ, ένας αρχαίος ναός με 500 Βούδες

≪ Previous: Το μυστηριώδες βούισμα που κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει

$

0

0

Βαθιά στην έρημο Νεγκέβ του Ισραήλ, βρίσκεται ο ψηλότερος ηλιακός πύργος του κόσμου που μοιάζει σαν βγαλμένος από ταινία επιστημονικής φαντασίας.



Χάρη στην άρδευση, οι δρόμοι προς την πόλη Μπερ Σεβά στο νότιο Ισραήλ είναι γεμάτοι με χωράφια που κάποτε ήταν άγονα. Ένα απλό σύστημα σωλήνων μεταφοράς νερού έχουν μετατρέψει την έρημο Νεγκέβ σε εύφορη γη. Όμως, μια προσθήκη τα τελευταία χρόνια ακριβώς έξω από την, μετατρέπει την έρημο σε κάτι που μοιάζει σαν σκηνικό ταινίας επιστημονικής φαντασίας.

Μόλις βγει κάποιος από τα όρια της πόλης θα δει το πρώτο σημάδι ότι κάτι ασυνήθιστο υπάρχει εκεί. Αν κοιτάξει προσεκτικά, θα παρατηρήσει μια πορτοκαλί φλόγα στον ορίζοντα. Καθώς θα πλησιάζει, θα δει έναν ψηλό σκοτεινό πύργο, με την κορυφή του να λάμπει σαν τον ήλιο. Το φως που ακτινοβολεί προς το έδαφος μοιάζει με ηλιαχτίδες. Πρόκειται για τον σταθμό παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος του Ashalim.

Ο σταθμός άνοιξε τον Σεπτέμβριο του 2019 και με ύψος 260 μέτρα (853 πόδια) είναι ο ψηλότερος σταθμός ηλιακής ενέργειας στον κόσμο. Ο σταθμός χρησιμοποιεί 56.000 ηλιακούς συλλέκτες, γνωστούς ως ηλιοστάτες, τοποθετημένους γύρω από τον πύργο για να αντανακλούν το φως του ήλιου στην κορυφή. Οι ηλιοστάτες ελέγχονται από έναν υπολογιστή και ακολουθούν τον ήλιο καθώς κινείται από ανατολικά προς δυτικά μέσα στην ημέρα.

Από τις άγονες κορυφές του λόφου που περιβάλλουν το σταθμό, ο πύργος και οι ηλιοστάτες μοιάζουν σαν σκηνή από μια φουτουριστική ιστορία. Το σύστημα παράγει αρκετή πράσινη ενέργεια για να τροφοδοτήσει 120.000 σπίτια, περίπου το 5% όλων των σπιτιών στο Ισραήλ. Παρ'όλα αυτά, η ανάπτυξη του σταθμού συνεχίζεται και άλλα σχέδια θα του επιτρέψουν να συνδυάσει την ηλιακή θερμική ενέργεια με την φωτοβολταϊκή ενέργεια και το φυσικό αέριο.

από: atlas obscura